آن است كه به خوانندگان و پژوهشگران توجّه مى‏دهد كه مى‏توان به نقد علمى نويسندگان و محقّقانى در اين سطح و جايگاه پرداخت و با نقد عالمانه‏ى عالمان، حرمت علم را پاس داشت. به هر حال، براى ملّتى كه قرن‏ها، «آن‏چه خود داشت ز بيگانه تمنّا مى‏كرد» چنين نقّادى‏هايى ضرورت دارد. و اين ضرورت، با شناختن شأن و جايگاه نويسندگان چنان مقالاتى روشن‏تر مى‏شود.