امید به هدایت!

امام علی علیه السلام:

ـ في حَربِ صِفّينَ ـ: فَوَاللّهِ ما دَفَعتُ الحَربَ يَوما إلّا وأنَا أطمَعُ أن تَلحَقَ بي طائِفَةٌ، فَتَهتَدِيَ بي وتَعشُوَ إلى ضَوئي، وذلِكَ أحَبُّ إلَيَّ مِن أن أقتُلَها عَلى ضَلالِها، وإن كانَت تَبوءُ بِآثامِها؛

ـ در جنگ صفّين ـ: سوگند به خداوند كه يك روز جنگ را به تأخير نينداختم، جز آن كه اميد داشتم گروهى به من ملحق شده، راه يابند و به نور هدايت من به راه حق آيند. اين امر، براى من دوست داشتنى‌تر است از آن كه آنان را بر گمراهى بكُشم، گرچه خود آنان، گناه خويش را بر دوش مى‌كشند.

نهج البلاغه، خطبه ٥٥

امید به هدایت!
  • دریافت

  • تهیه و تولید: پایگاه حدیث نت