ستایش خدا با ذکر صفاتش

امام علی علیه السلام:

إنّ أولياءَ اللّهِ سَكَتوا فَكانَ سُكوتُهُم ذِكرا‌، وَنَظَروا فَكانَ نَظَرُهُم عِبرَةً‌، وَنَطَقوا فَكانَ نُطقُهُم حِكمَةً‌، وَمَشَوا فَكانَ مَشيُهُم بَينَ النّاسِ بَرَكَةً ، لَولا الآجالُ الَّتي قَد كُتِبَت عَلَيهِم لَم تَقَرَّ أرواحُهُم في أجسادِهِم خَوفا مِن العَذابِ وَشَوقا إلَى الثَّوابِ؛

ستايش، خداوندى را كه ستايش خويش را به بندگانش الهام فرمود و آنان را بر شناخت ربوبيتش سرشت؛ او كه آفريدگانش را دليل بر هستى خويش قرار داد و حدوث مخلوقاتش را نشان بر ازلى بودنش.

الكافی: ج ١ ص ١٣٩ ح ٥

ستایش خدا با ذکر صفاتش
  • دریافت

  • تهیه و تولید: پایگاه حدیث نت