امام باقر علیه السلام:
«سَمِعْتُ جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللّهِ يَقُولُ : إِنَّ رَسُولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله مَرَّ بِنَا ذَاتَ يَوْمٍ وَنَحْنُ فِي نَادِينَا وَهُوَ عَلى نَاقَتِهِ ، وَذلِكَ حِينَ رَجَعَ مِنْ حَجَّةِ الْوَدَاعِ ، فَوَقَفَ عَلَيْنَا ، فَسَلَّمَ ، فَرَدَدْنَا عَلَيْهِ السَّلَامَ ، ثُمَّ قَالَ : مَا لِي أَرى حُبَّ الدُّنْيَا قَدْ غَلَبَ عَلى كَثِيرٍ مِنَ النَّاسِ حَتّى كَأَنَّ الْمَوْتَ فِي هذِهِ الدُّنْيَا عَلى غَيْرِهِمْ كُتِبَ، وَكَأَنَّ الْحَقَّ فِي هذِهِ الدُّنْيَا عَلى غَيْرِهِمْ وَجَبَ ، وَحَتّى كَأَنْ لَمْ يَسْمَعُوا وَيَرَوْا مِنْ خَبَرِ الْأَمْوَاتِ قَبْلَهُمْ ، سَبِيلُهُمْ سَبِيلُ قَوْمٍ سَفْرٍ عَمَّا قَلِيلٍ إِلَيْهِمْ رَاجِعُونَ ، بُيُوتُهُمْ أَجْدَاثُهُمْ ، وَيَأْكُلُونَ تُرَاثَهُمْ ، فَيَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُخَلَّدُونَ بَعْدَهُمْ؛
جابر می گوید که روزی رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله) سوار بر شتر بر ما گذر کرد و ما در انجمنی بودیم و این پس از بازگشت ایشان از حجة الوداع بود. پیامبر(صلى اللّه عليه و آله) ایستادو به ما سلام کرد و ما پاسخ سلام او را دادیم. سپس فرمود: چه شده است كه مىبينم دوستى دنيا بر بسيارى از مردم ، چيره گرديده است؟ گويى كه مرگ در اين دنيا براى غير ايشان نوشته شده است و گويى كه حق در اين دنيا ، براى غير آنان واجب شده است و پندارى كه خبر درگذشتگان خود را نشنيده و نديدهاند . راه آنها ، راه مسافرانى است كه بهزودى به سويشان باز مىگردند . خانههايشان گور آنهاست و ميراث آنها را مىخورند . پس گمان مىكنند كه پس از ايشان ، ماندگارند .
الکافی: ج۱۵، ص۴۰۲