خوش به حال کسی که عیوبش او را از عیب‌جویی برادران مؤمنش بازدارد

امام باقر علیه السلام:

طُوبى لِمَنْ شَغَلَهُ خَوْفُ اللّهِ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ عَنْ خَوْفِ النَّاسِ. طُوبى لِمَنْ مَنَعَهُ عَيْبُهُ عَنْ عُيُوبِ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ إِخْوَانِهِ. طُوبى لِمَنْ تَوَاضَعَ لِلّهِ عَزَّ ذِكْرُهُ؛

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: خوشا آن كه ترس از خدا عز و جل، او را از ترس از مردم باز داشته باشد! خوشا به حال آن كه عيب خودش، او را از پرداختن به عيب هاى برادران مؤمنش باز دارد! خوشا به حال كسى كه براى خداوند، عزّ ذكره، فروتنى كند.

_{الکافی: ج۱۵، ص۴۰۲}