بازخواست كارگزاران!

امام علی علیه السلام:

مِن عَهدِهِ إلى مالِكٍ الأَشتَرِ في مُراقَبَةِ العُمّالِ: فَإِن أحَدٌ مِنهُم بَسَطَ يَدَهُ إلى خِيانَةٍ اجتَمَعَت بِها أخبارُ عُيونِكَ، اكتَفَيتَ بِذلِكَ شاهِدا، فَبَسَطتَ عَلَيهِ العُقوبَةَ في بَدَنِهِ، وأخَذتَهُ بِما أصابَ مِن عَمَلِهِ، ثُمَّ نَصَبتَهُ بِمَقامِ المَذَلَّةِ، و وَسَمتَهُ بِالخِيانَةِ، وقَلَّدتَهُ عارَ التُّهَمَةِ؛

از سفارش نامه‌اش به مالك اشتر در مراقبت از كارگزاران: اگر يكى از آنان دست به خيانتى زد و گزارش بازرسان تو بر آن خيانت، هم داستان بود، بدين گواه بسنده كن و كيفر او را با تنبيه بدنى بدو برسان و از كارى كه كرده است، بازخواست كن. سپس او را خوار بدار و خيانتكار شمار و طوق بدنامى را بر گردنش بياويز.

نهج البلاغه، نامه ٥٣