ديدار موسى و خضر

پس از آنكه موسى از دريا بازگشت و فرعون و قوم او در دريا غرق شدند و سرزمين مصر در اختيار بنى اسرائيل قرار گرفت، خداوند به موسى گفت: «نعمت هاى مرا به ياد بنى اسرائيل آر». موسى چنين كرد و از آنچه خدا بر او و بنى اسرائيل عطا كرده بود، ياد كرد و گفت: «سپاس نهيد نعمت آن خدايى كه شما را از فرعون و قوم فرعون برهانيد و آنان را در دريا غرق كرد. آن گاه شما را از دريا به سلامت بيرون آورد؛ خدايى كه پيامبر شما را بهترين اهل زمين كرد. با او سخن گفت، او را برگزيد و محبت خود را بر او افكند، تورات را بر شما نازل كرد تا آن را بخوانيد؛ خدايى كه هرآنچه از او خواستيد به شما عطا كرد؛ بهتر از آن و بيشتر از آنچه مى خواستيد.
مردى در ميان بنى اسرائيل برخاست و پرسيد: «اى پيامبر خدا، از تو عالم تر در زمين كسى هست؟» موسى گفت: «نه». جبرئيل آمد و به موسى گفت: «خدايت سلام مى كند و مى گويد تو چه مى دانى كه من عِلم را در كجا نهاده ام. چرا نگفتى «اللّه أعلم» و اين سخن رها ساختى؟» موسى پرسيد: «خدايا او كجاست؟» گفت: «در مجمع البحرين، آنجايى كه صخره است و نشانه اش اين است كه ماهى سفره شما زنده شود و در دريا راه يابد. چون به

با شرطى كه كرد؛ پوست آن گاو پر از زر».
موسى عليه السلام به آنان گفت: «خداى تعالى مى فرمايد: گاو را بكشيد و پاره اى از گوشت گاو را بر تن كشته زنيد تا به امر خدا زنده شود و بگويد كه او را چه كسى كشته است». بنى اسرائيل جستجو كردند و آن گاو را يافتند و به گران ترين بها آن را خريدند. آن گاه آن گاو را كشتند.
خداوند گويد: «گفتيم: اينك چون اين گاو را كشتيد، گوشت آن گاو را به تن كشته بزنيد، تا خداى او را زنده كند و بگويد كه مرا چه كسى كشت.» چنين كردند. خداوند كشته را زنده كرد و كشته گفت كه او را چه كسى كشته است. آن گاه افتاد و مرد. خداوند براى آگاه ساختن آنانى كه زنده كردن مردگان را انكار مى كردند، گفت: «خداى تعالى اين چنين كه عاميل را زنده كرد، مردگان را زنده مى كند و به شما مى نمايد نشانه هاى توانايى و معجزات خود را تا دريابيد و عقل خود به كار گيريد و تأمل و تفكر كنيد».