خداوند در قرآن احوال ايشان را چنين بيان مى كند: فرعون و لشكريانش بر روى زمين تكبر و گردن كشى كردند و چنين پنداشتند كه آنان به سوى ما بازنخواهند گشت. ما او و لشكريانش را عذاب كرديم و به دريا افكنديم. بنگر عاقبت كار ظالمان و كافران به كجا رسيد و چگونه بود. ما آنان را امامان و پيشوايانى قرار داديم تا مردم را به دوزخ خوانند و روز قيامت كسى به آنان يارى و مدد نرساند و هيچ كس ناصر و يار آنان نباشد. ما در دنيا بر ايشان لعنت كرديم. آنان در روز قيامت از فريب خوردگان و زيان ديدگان خواهند بود.
پس از آنكه امت هاى پيشين را به هلاكت رسانديم، به موسى كتاب تورات را داديم، تا براى مردم بصيرت و حجت باشد و لطف و رحمتى، تا در آن انديشه كنند. ما به او وحى كرديم و او را از اوامر و نواهى آگاه ساختيم، آن گاه با او عهد بستيم. تو از جمله حاضران در آنجا نبودى تا بر آنچه در آنجا گذشت آگاه باشى. ليكن ما گروهى را آفريديم و عمرشان طولانى كرديم؛ آنان با گذشت عمر، عهد ما فراموش كردند و امر ما را ترك كردند.