ناتوان و عاجز بود، مالياتى بر او تعيين مى كرد كه بايد آن را مى داد و اگر در دادن آن تأخير و درنگ مى كرد او را مى زدند و به حبس مى افكندند و بر او ظلم مى كردند. آنان زنان بنى اسرائيل را نيز به اعمالى كه در خور آنان بود وامى داشتند، اعمالى چون بافتن جامه، دوك ريسى، و دوختن لباس». موسى به آنان دلخوشى داد و گفت: «اميد است كه خداوند قوم فرعون را هلاك كند و شما را در زمين خليفه سازد». مفسّران گفته اند: «خداى تعالى پس از موسى آنان را در زمين مصر خليفه كرد. آن گاه به دست يوشع بن نون بيت المقدس را براى آنان گشود و در روزگار داود براى آنان شهرهاى ديگرى گشود. سپس در زمان سليمان ملك زمين را به آنان داد».
موسى به قوم خود گفت: «خداى تعالى شما را در زمين خليفه سازد و شما را اين چنين بيازمايد تا ببيند شما خود چه خواهيد كرد». چنين بود كه ملك مصر به بنى اسرائيل داده شد.

معجزات موسى

اهل كتاب گفته اند: «نام فرعون، قابوس بود». برخى نيز گفته اند: «نام او وليد بن مصعب بود و از جمله قبطيان. عمر او افزون از چهارصد سال بود چنانكه در اين مدت او هرگز بيمار نگشت». همچنين مفسران گفته اند: «فرعون هر چهل روز يك بار رفع نياز مى كرد و هيچ بيمارى نداشت و اگر بيمار مى شد آن را از مردم پنهان مى ساخت. غذاى فرعون بيشتر موز بود تا براى او سنگينى و سختى در پى نداشته باشد، بدين سبب خود را خدا خواند و مردم به او ايمان آوردند». خداى تعالى قصه موسى و فرعون را بيان كرده است و گويد: «ما موسى و هارون را از پس نوح، هود، صالح، شعيب و لوط فرستاديم. انديشه و تأمل كن و به چشم دل بنگر كه عاقبت آن مفسدان چه شد و به كجا رسيد و ما با آنان چه كرديم؟»
در باب آزار رساندن فرعون به بنى اسرائيل گفته اند: «فرعونيان بنى اسرائيل را بنده گرفته بودند و آنان را به كارهاى دشوار و جان فرسايى وامى داشتند، اعمالى به مانند كندن سنگ از كوه، آوردن سنگ، ساختن قصرها، خانه ها و انواع اعمال صنعت گلگيرى، آهنگرى، نجارى و خشت ساختن. هر كسى كه نمى توانست چنين اعمالى را انجام دهد و از انجام آن