۱۰۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كار آدمى زاده ، چند برابر مى شود . كار نيك ، ده برابر تا هفتصد برابر مى شود . خداوند فرموده است : «مگر روزه ، كه براى من است و خودم پاداش آن را مى دهم ، [كه روزه دار ،] خواسته دل و خوراكش را به خاطر من وا مى گذارد» .

۱۱۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند مى فرمايد : «هر كار آدمى زاده ، براى خود اوست . كار نيك ده برابر تا هفتصد برابر مى شود ، مگر روزه دارى ، كه آن براى من است و خودم پاداش آن را مى دهم . روزه دار ، غذا و علاقه به آن را به خاطر من ترك مى كند و نوشيدنى و علاقه به آن را به خاطر من رها مى نمايد . پس ، آن براى من است و خودم ، پاداش آن را مى دهم» .

۱۱۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداى متعال فرموده است : «هر كار آدمى زاده براى خود اوست ، مگر روزه دارى ، كه براى من است و من خودم پاداش آن را مى دهم . روزه ، سپر بنده مؤمن در روز قيامت است ، همان گونه كه در دنيا هر يك از شما را سلاحش حفاظت مى كند . بوى ناخوش دهان روزه دار نزد خدا از بوى مشك ، خوش بوتر است . روزه دار ، دو بار خوش حال مى شود : هنگامى كه افطار مى كند و مى خورد و مى نوشد و آن گاه كه مرا ديدار مى كند . پس ، او را وارد بهشت مى كنم» .

۱۱۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بر تو باد روزه ، كه عبادتى ناب است!

۱۱۳.امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ :روزه ، عبادتى ميان بنده و آفريدگار اوست . كسى جز آفريدگار ، از آن آگاه نمى شود و كسى جز پروردگار ، پاداش آن را نمى دهد .

ر . ك : ص 97 (حديث 96 و 97) .

۱۰۹.عنه صلى الله عليه و آله :كُلُّ عَمَلِ ابنِ آدَمَ يُضاعَفُ ؛ الحَسَنَةُ عَشرُ أمثالِها إلى سَبعِمِئَةِ ضِعفٍ ، قالَ اللّهُ عز و جل: «إلاَّ الصَّومَ فَإِنَّهُ لي، وأنَا أجزيبِهِ،يَدَعُ شَهوَتَهُ وطَعامَهُ مِن أجلي». ^۱

۱۱۰.عنه صلى الله عليه و آله :يَقولُ اللّهُ تَعالى : «كُلُّ عَمَلِ ابنِ آدَمَ لَهُ ؛ فَالحَسَنَةُ بِعَشرِ أمثالِها إلى سَبعِمِئَةِ ضِعفٍ ، إلاَّ الصِّيامَ هُوَ لي وأنَا أجزي بِهِ ، إنَّهُ يَترُكُ الطَّعامَ وشَهوَتَهُ مِن أجلي ، ويَترُكُ الشَّرابَ وشَهوَتَهُ مِن أجلي ؛ فَهُوَ لي وأنَا أجزي بِهِ» . ^۲

۱۱۱.عنه صلى الله عليه و آله :ـ تَبارَكَ وتَعالى ـقالَ اللّهُ : «كُلُّ عَمَلِ ابنِ آدَمَ هُوَ لَهُ غَيرَ الصِّيامِ ؛ هُوَ لي ، وأنَا أجزي بِهِ» . وَالصِّيامُ جُنَّةُ العَبدِ المُؤمِنِ يَومَ القِيامَةِ كَما يَقي أحَدَكُم سِلاحُهُ فِي الدُّنيا . ولَخُلوفُ فَمِ الصّائِمِ أطيَبُ عِندَ اللّهِ عز و جل مِن ريحِ المِسكِ . وَالصّائِمُ يَفرَحُ بِفَرحَتَينِ : حينَ يُفطِرُ فَيَطعَمُ ويَشرَبُ ، وحينَ يَلقاني فَاُدخِلُهُ الجَنَّةَ» . ^۳

۱۱۲.عنه صلى الله عليه و آله :عَلَيكَ بِالصَّومِ ؛ فَإِنَّهُ مَحضٌ . ^۴

۱۱۳.الإمام عليّ عليه السلام ـ فِي الحِكَمِ المَنسوبَةِ إلَيهِ ـ :الصَّومُ عِبادَةٌ بَينَ العَبدِ وخالِقِهِ ، لا يَطَّلِعُ عَلَيها غَيرُهُ ، وكَذلِكَ لا يُجازي عَنها غَيرُهُ . ^۵

وانظر : ص 96 ، ح 96 و 97 .