است و هم دلالتشان نارساست ، با اين توضيح كه :
اوّلاً ، هيچ يك از روايات مورد اشاره ، از نظر سند ، معتبر نيستند .
ثانيا ، با مراجعه به رواياتى كه به شمارش نام هاى خداوند پرداخته اند ، ديده مى شود كه چنين نامى در ميان آنها نيست .
ثالثا ، در بسيارى از رواياتى كه از پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام نقل شده است ، كلمه«رمضان» بدون آن كه واژه«ماه» در اوّل آن باشد، به كار رفته است و بسيار بعيد است كه راويان، از پيش خود، مضاف را از همه اين روايات ، حذف كرده باشند . ^۱

نام هاى ماه رمضان

احاديث اسلامى ، «ماه رمضان» را با نام ها و صفات متعدّدى توصيف كرده اند كه همه آنها عظمت اين ماه را نشان مى دهند و بيانگر نقش مثبت ، ژرف و سازنده آن در رشد ، بالندگى و فراهم آوردن سعادت دنيوى و اخروى انسان اند . از جمله اين نام ها و صفات ، موارد زيرند :
1 . ماه خدا ، ^۲ 2 . ماه بزرگ تر خدا ، ^۳ 3 . ماه ميهمانى خدا ، ^۴ 4 . ماه نزول قرآن ، ^۵ 5 . ماه تلاوت قرآن ، ^۶ 6 . ماه روزه گرفتن ، ^۷ 7 . ماه مسلمانى ، ^۸ 8 . ماه پاك كننده ، ^۹ 11 . ماه آزادسازى ، ^۱۰

گرم و داغ بوده است . ^۱
شمارى از روايات ، اين نام گذارى را به سبب نقشى دانسته اند كه ماه رمضان در پاكسازى آئينه جان از آلودگى هاى گناهان و پاكسازى روان از زنگار خطاها دارد . از پيامبر صلى الله عليه و آله روايت است :

۰.إنّما سُمِّيَ رَمَضانُ ؛ لِأَ نَّهُ يُرمِضُ الذُّنوبَ ؛ ^۲

۰.اين ماه را رمضان ناميده اند : چون گناهان را مى زدايد .

اين وجه در نام گذارى ، از يك سو با ريشه لغوىِ «رمضان» و از سوى ديگر با بركات ، رهاوردها و آثار آن ، هماهنگ و متناسب است .

آيا «رمضان» نام خداست؟

شمارى از احاديث شيعه و اهل سنّت ، صراحت دارند كه «رمضان» از نام هاى خداى سبحان است . ^۳ از اين رو ، نهى شده كه آن را بدون افزودنِ واژه «ماه» به كار برند ، ^۴ همان گونه كه سزاوار نيست انسان بگويد : اين ، رمضان است ؛ رمضان آمد ؛ رمضان رفت ؛ رمضان را روزه گرفتم ؛ و . . . و هر كه چنين بگويد ، بايد به عنوان كفّاره اين سخن ، صدقه بدهد و روزه بگيرد . ^۵
ليكن اين روايات ، با مشكلات متعدّدى رو به رويند ؛ زيرا هم سندشان مخدوش