۲۲۰.دعائم الإسلام :در آخرين روز شعبان ، پيامبر خدا براى مردم خطبه خواند و فرمود :
«اى مردم! ماهى بزرگ بر شما سايه افكنده است ، ماهى مبارك ، ماهى كه در آن ، شبى است كه عمل در آن ، بهتر از عمل در هزار ماه است . هر كس با كار نيكى از نيكى ها در آن به خداوند تقرّب جويد ، گويا واجبى را در ماه هاى ديگر ادا كرده است ، و هر كس واجبى را در آن انجام دهد ، همچون كسى است كه هفتاد واجب را در ماه هاى ديگر انجام داده است .
و آن ، ماه صبر است و پاداش صبر ، بهشت است . ماه مواسات(همدردى) است و ماهى است كه روزىِ مؤمن در آن افزوده مى شود . هر كس روزه دارى را در آن افطار دهد ، پاداشش آمرزش گناهانش و آزادى اش از آتش است و براى او به اندازه آن [روزه دار] ، پاداش است ، بى آن كه از اجر او چيزى كاسته شود» .
برخى گفتند : اى پيامبر خدا! همه ما آن اندازه چيزى نداريم كه روزه دارى را افطار دهيم .
فرمود : «خداوند ، اين پاداش را به كسى مى دهد كه روزه دارى را به اندازه جرعه اى شير يا دانه اى خرما و يا جرعه اى آب ، افطار دهد . و هر كس روزه دارى را سير كند ، خداوند ، او را از حوض من چنان سيراب مى كند كه پس از آن هرگز تشنه نمى گردد .
اين ، ماهى است كه آغازش رحمت ، ميانش آمرزش و پايانش آزادى از آتش است . هر كه در اين ماه بر برده خود آسان بگيرد ، خداوند ، او را مى آمرزد و از آتش ، آزادش مى كند . در اين ماه ، چهار كار را زياد انجام دهيد ، كه با دو كار ، پروردگارتان را راضى مى كنيد و از دو كار هم بى نياز نيستيد . امّا دو كارى كه پروردگارتان را با آنها راضى مى كنيد ، شهادت به يكتايى خداوند و آمرزش خواهى از اوست . و امّا آن دو كه از آنها بى نياز نيستيد ، از خداوند ، بهشت بخواهيد و از آتش به او پناه ببريد» .

۲۲۰.دعائم الإسلام :عَن رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله أ نَّهُ خَطَبَ النّاسَ آخِرَ يَومٍ مِن شَعبانَ ، فَقالَ :
«أيُّهَا النّاسُ ، إنَّهُ قَد أظَلَّكُم شَهرٌ عَظيمٌ ، شَهرٌ مُبارَكٌ ، شَهرٌ فيهِ لَيلَةٌ العَمَلُ فيها خَيرٌ مِنَ العَمَلِ في ألفِ شَهرٍ . مَن تَقَرَّبَ فيهِ بِخَصلَةٍ مِن خِصالِ الخَيرِ كانَ كَمَن أدّى فَريضَةً فيما سِواهُ ، ومَن أدّى فيهِ فَريضَةً كانَ كَمَن أدّى سَبعينَ فَريضَةً فيما سِواهُ . وهُوَ شَهرُ الصَّبرِ ؛ وَالصَّبرُ ثَوابُهُ الجَنَّةُ ، وشَهرُ المُواساةِ ، شَهرٌ يُزادُ فيهِ في رِزقِ المُؤمِنِ ؛ مَن فَطَّرَ فيهِ صائِما كانَ لَهُ مَغفِرَةٌ لِذُنوبِهِ وعِتقُ رَقَبَتِهِ مِنَ النّارِ ، وكانَ لَهُ مِثلُ أجرِهِ مِن غَيرِ أن يَنقُصَ مِن أجرِهِ شَيءٌ» .
فَقالَ بَعضُ القَومِ : يا رَسولَ اللّهِ ، لَيسَ كُلُّنا يَجِدُ ما يُفَطِّرُ الصّائِمَ!
فَقالَ صلى الله عليه و آله : «يُعطِي اللّهُ هذَا الثَّوابَ مَن فَطَّرَ صائِما عَلى مَذقَةِ لَبَنٍ أو تَمرَةٍ أو شَربَةِ ماءٍ ، ومَن أشبَعَ صائِما سَقاهُ اللّهُ مِن حَوضي شَربَةً لا يَظمَأُ بَعدَها . وهُوَ شَهرٌ أوَّلُهُ رَحمَةٌ ، وأوسَطُهُ مَغفِرَةٌ ، وآخِرُهُ عِتقٌ مِنَ النّارِ ؛ مَن خَفَّفَ عَن مَملوكِهِ فيهِ غَفَرَ اللّهُ لَهُ وأعتَقَهُ مِنَ النّارِ . وَاستَكثِروا فيهِ مِن أربَعِ خِصالٍ ؛ خَصلَتانِ تُرضونَ بِهِما رَبَّكُم ، وخَصلَتانِ لا غِنى بِكُم عَنهُما ، فَأَمَّا الخَصلَتانِ اللَّتانِ تُرضونَ بِهِما رَبَّكُم : فَشَهادَةُ أن لا إلهَ إلاَّ اللّهُ ، وتَستَغفِرونَهُ ، وأمَّا اللَّتانِ لا غِنى بِكُم عَنهُما : فَتَسأَلونَ اللّهَ الجَنَّةَ ، وتَعوذونَ بِهِ مِنَ النّارِ» . ^۱