۲۲۱.امام باقر عليه السلام :چون ماه رمضان در حال فرا رسيدن بود و سه روز از شعبان مانده بود ، پيامبر خدا به بلال فرمود : «مردم را خبر كن» .
مردم گرد آمدند . [پيامبر صلى الله عليه و آله ] بر منبر رفت و خدا را حمد و ثنا گفت . سپس فرمود :
«اى مردم! خداوند ، شما را به اين ماه ، ويژه ساخته است و اينك فرا مى رسد . آن ، سرور ماه هاست [و ]در آن ، شبى بهتر از هزار ماه است . درهاى آتش در آن بسته مى شوند و درهاى بهشت در آن گشوده مى گردند . پس دور باد از رحمت حق ، كسى كه اين ماه را دريابد و آمرزيده نشود! دور باد از رحمت حق ، كسى كه پدر و مادرش را دريابد و [با نيكى به آنان] آمرزيده نشود! دور باد از رحمت حق ، كسى كه مرا نزد او ياد كنند و او بر من درود نفرستد! خدا او را نيامرزد!» .
۲۲۲.الكافى ـ به نقل از جابر ، از امام باقر عليه السلام ـ :پيامبر خدا روى به مردم مى كرد و مى فرمود :
«اى گروه مردم! هر گاه هلال ماه رمضان طلوع كند ، شياطينِ سركش به بند كشيده مى شوند ، درهاى آسمان و درهاى بهشت و درهاى رحمت گشوده مى گردند ، درهاى آتش بسته مى شوند ، و دعا اجابت مى شود .
خدا را در هر عيد فطرى ، آزادشدگانى است كه آنان را از آتش مى رهاند . و هر شب منادى ندا مى دهد : «آيا خواهنده اى هست؟ آيا استغفاركننده اى هست؟ خدايا! به هر انفاق كننده اى جايگزين عطا كن و هر امساك كننده [از انفاق] را دچار تلف ساز!» . تا آن كه هنگامى كه هلال شوّال بر مى آيد ، مؤمنان را ندا مى دهند كه : «به سوى جايزه هايتان بشتابيد ، كه امروز روز جايزه است!» .
[سپس امام باقر عليه السلام فرمود :] به خدايى كه جانم در دست اوست ، آن جايزه ، دينار و درهم نيست .
