۲۸۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ بنده اى نيست كه روزه باشد و دشنامش دهند و او بگويد : «سلام بر تو! من روزه دارم» ، مگر آن كه پروردگار متعال به فرشتگانش گويد : «بنده ام از بنده ديگرم به روزه پناه جست. پس ، او را از آتش من پناه دهيد و او را وارد بهشت من كنيد».
۲۸۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ بنده شايسته اى نيست كه دشنامش دهند و بگويد: «من روزه دارم. سلام بر تو! به تو دشنام نمى دهم ، آن گونه كه دشنامم دادى» ، مگر آن كه پروردگار متعال گويد: «بنده من از شرّ بنده من ، به روزه پناه برد. من هم او را از آتش ، پناه دادم».
۲۸۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :وقتى روزه دارى ، دشنام مده ، و اگر كسى دشنامت داد ، بگو: «من روزه ام» و اگر ايستاده بودى ، بنشين [تا خشمت فرونشيند] .
۲۸۶.فضائل الأوقات ـ به نقل از ابو البَخترى ـ :زنى در روزگار پيامبر خدا تنها به زبان ، روزه بود؛ يعنى دشنام مى داد. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «او روزه نگرفته است». پس آن زن ، [ از كارش] خوددارى كرد. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «حالا شد».
۲۸۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس سخن دروغ و حرام ، عمل به آن و نابخردى را رها نكند ، خداوند نيازى ندارد كه او از خوردنى و نوشيدنى اش دست بكشد.
