۳۷۱.امام باقر عليه السلام:نماز را بر افطار مقدّم مى دارى ، مگر آن كه با گروهى باشى كه اوّل ، افطار مى كنند. پس با آنان مخالفت نكن و با ايشان افطار كن ، وگرنه اوّل ، نماز بخوان؛ چرا كه بهتر از افطار است و نمازت با حالت روزه نوشته مى شود و اين نزد من ، محبوب تر است.
۳۷۲.امام صادق عليه السلام:براى روزه دار ، مستحب است كه اگر توان داشته باشد ، پيش از افطار ، نماز بخواند.
۳۷۳.امام صادق عليه السلام ـ هنگامى كه از ايشان پرسيدند:«افطار ، قبل از نماز است يا پس از آن؟» ـ : اگر همراه او گروهى هستند كه مى ترسد آنان را از غذايشان باز دارد ، پس با آنان افطار كند . در غير اين حال ، نماز بخواند و افطار كند.
۳۷۴.عيون أخبار الرضا عليه السلام ـ به نقل از رجاء بن ابى ضحّاك ، در توصيف روزه امام رضا عليه السلام ـ :هر گاه در شهرى دَه روز مى ماند ، روزه بود و افطار نمى كرد. پس چون شب فرا مى رسيد ، اوّل پيش از افطار ، نماز مى خواند.
۳۷۵.المقنعة:نيز در اين مورد ، روايت شده كه: هر گاه مى توانستى نماز را آگاهانه و با همه حدود و آدابش ، پيش از آن كه افطار كنى ، بخوانى ، بهتر آن است كه قبل از افطار كردن ، نماز بخوانى؛ و اگر از كسانى بودى كه دلت پيش افطار كردن بود و ميل تو ، تو را از نماز مشغول مى كرد ، اوّل ، افطار كن تا وسوسه نفْسِ ملامتگر از تو برهد ، جز اين كه شرط است كه پرداختن به افطار پيش از نماز ، سبب نشود كه وقت نماز بگذرد.
