۵۴۵.الإقبال:دعايى ديگرى در شب هفدهم ماه رمضان است كه آن را با سند خويش از عالِم (امام كاظم عليه السلام) روايت كرده ايم كه فرمود: «اين شب ، شبى است كه دو گروه (مسلمانان و كفّار) در روز بدر با هم نبرد كردند و خداوند متعال ، نشانه هاى بزرگ خويش را در مورد دوستان و دشمنانش آشكار ساخت. دعاى اين شب چنين است:
«اى همراه محمد صلى الله عليه و آله ، در روز حُنَين و اى هلاك كننده طغيانگران و اى نگه دارنده پيامبران! تو را مى خوانم به ياسين و قرآن حكيم و به طاها و بقيّه قرآن عظيم ، كه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى و امشب ، مرا تأييدى بخشى كه با آن بازويم را استوار كنى و نيازم را برآورى.
اى بزرگوار! منم اعتراف كننده به گناهان. پس با من ، آن كن كه خودت مى خواهى. جز آنچه مقدّر كرده اى ، مرا نخواهد رسيد. بر تو تكيه كردم و تو براى من بسى ، و تو پروردگار عرش والايى.
خداوندا! از تو مى طلبم بهترين زندگى را در حدّ كفافم ، همواره تا مرا باقى داشته اى ، تا آن گاه كه مهلتم سرآيد؛ آن گونه معيشتى كه به سبب آن بر همه نيازهايم توان يابم و به سبب آن به تو برسم ، بى آن كه با ثروت زياد ، مرا بيازمايى كه طغيان كنم يا با تنگ دستى ، كه شقاوت يابم. و مرا از سپاس نعمتت باز مَدار و مرا بى نيازى از بندگان بد خويش عطا كن! از شرّ دنيا و شرّ آنچه در آن است ، به تو پناه مى برم.
خداوندا! دنيا را زندان من مگردان و جدايى از آن را مايه حُزنم مساز! اگر مرگ برايم بهتر از زندگى ام است ، مرا از فتنه هاى آن برون آر و در حالى كه عمل مرا پذيرفته اى ، مرا به سراى زندگى و قرارگاه نيكان ببر! از تنگناها و لرزش ها و سختى هاى حاكمانش و سركشى سركشانش ، به تو پناه مى برم .
خداوندا! هر كه درباره ام انديشه بد مى كند ، در پى او باش و هر كه نيرنگم مى زند ، او را نيرنگ بزن و اندوهى را كه هر كس بر من وارد مى آورَد ، كفايت كن و كارم را گواه سخنم قرار ده و حالم را اصلاح كن و مرا درباره خانواده و مال و فرزندان و برادرانم بركت عطا كن!
خداوندا! گناهان گذشته ام را بيامرز و مرا در باقى مانده عمرم نگه دار تا در حالى ديدارت كنم كه از من خرسندى!
حاجت خويش را مى طلبى. سپس بعد از دعا سجده مى كنى و در سجده ات مى گويى :
چهره فانى ، پوسيده ، نگه داشته شده ، بازخواست شده ، گنهكار و خطاكار من ، در پيشگاه ذات بزرگوار ، پايدار ، ابدى ، آمرزنده و مهربان تو سجود كرده است. منزّه است پروردگار برتر من و او را مى ستايم. از خداوند ، آمرزش مى طلبم و به سوى او توبه مى كنم».
افزوده :
«خداوندا! اى پروردگار اين شب بزرگ! تو را سپاس ، آن گونه كه مرا از پرتگاه هاى هلاكت نگه داشتى و مرا از: چنگ زدن به ريسمان ستمگران ، انكار آگاهانه طاعتت ، سرپيچى از فرمانت ، روى آوردن به غير خودت ، بى رغبتى به آنچه نزد توست و گرايش به آنچه نزد ديگران است ، حفظ كردى. اين ، نعمتى بود كه عطايم كردى و رحمتى بود كه با آن مرا مورد ترحّم قرار دادى ، بى آن كه از گذشته ، عملى در خور ، و شايستگىِ بهره مندى از اين بزرگوارى ات را داشته باشم. و چون مرا به ستايش خويش رهنمون شدى و به پيروى از اهل فضل و معرفت ، راهنمايى ام كردى و به درهاى هدايت ، بينايم ساختى ، از سوى من مستوجب ثناگشتى. اگر تو نبودى ، نه به طاعتت راه مى يافتم و نه فرمانت را مى شناختم و نه راهت را مى پيمودم. پس ، تو را سپاس فراوان ، و تو را نعمت افزون [ بر من] است؛ و كارهاى شايسته ، به سبب نعمت تو كمال مى يابند».
