۵۷۱.المصباح:در هر شب از دهه آخر ، بخوان آنچه را از امام صادق عليه السلامروايت شده كه آن امام ، پس از نمازهاى واجب و مستحب مى گفت:
«خداوندا! حقّ آنچه را از ماه رمضان گذشته است ، از سوى ما ادا كن و كوتاهىِ ما را در آن بيامرز و آن را قبول شده از ما تحويل بگير و ما را به سبب اسرافمان بر خويشتن ، كيفر مكن و ما را از رحمت يافتگان ، قرار بده و ما را از محروم شدگان قرار مده!».
۵۷۲.الإقبال ـ به نقل از مُرازِم ـ :امام صادق عليه السلام در هر شب از دهه آخر مى گفت:
«خداوندا! در كتاب نازل شده ات فرموده اى: « ماه رمضان ، كه در آن قرآن نازل شده است ، براى هدايت مردم و نشانه هايى از هدايت و فرقان » . پس ، با قرآن كه در ماه رمضان نازل كردى ، قدر آن را بزرگ داشته اى و آن را با شب قدر ، ويژه ساخته اى و آن را از هزار ماه ، بهتر قرار داده اى.
خداوندا! اين روزها ، روزهاى ماه رمضان است كه گذشته است ، و شب هاى آن است كه سپرى شده است ، و بهره من از آن ، همان شده است كه تو به آن ، داناتر از من و شمارشگرتر به شمار آن از همگانى.
پس ، تو را مى خوانم ، به آنچه فرشتگان مقرّب و پيامبرانِ فرستاده و بندگان شايسته ات تو را به آن خوانده اند ، كه بر محمّد و خاندان محمّد درود بفرستى و مرا از آتشْ برهانى و با رحمت خويش به بهشتم درآورى و با بخشايش و كَرَم خود بر من نيكى كنى و تقرّب جُستنم را بپذيرى و دعايم را مستجاب كنى و در روز ترس ، با ايمنى از هر هراسى كه براى روز قيامت آماده كرده اى ، بر من منّت نهى.
خدايا! به ذات با كرامت و شُكوه بزرگ تو پناه مى برم كه روزها و شب هاى ماه رمضان بگذرد و مرا در حقّ تو ، خطا و گناهى باشد كه به سبب آن كيفرم دهى ، يا لغزشى باشد كه آن را نيامرزيده باشى و بخواهى به سبب آن از من قصاص بكشى.
سَرورم ، سَرورم ، سَرورم! از تو مى خواهم كه ـ اى آن كه معبودى جز تو نيست؛ چرا كه جز تو معبودى نيست ـ اگر در اين ماه ، از من خشنود شده اى ، خشنودى خويش از من را بيفزايى. و اگر از من خشنود نشده اى ، از هم اينك از من راضى باشى، اى مهربان ترينِ مهربانان! اى خداوند، اى يكتا، اى نفوذناپذير! اى آن كه نه زاده است و نه زاده شده است و هيچ كس براى او همتا نيست!».
