شادکامی در اسلام و روانشناسی مثبت

تبیین تئوری شادکامی و مؤلّفه‌‏های اصلی آن از دیدگاه اسلام و تمایز آن با نظریّه‌‌‏های روان‏شناسی غربی

یکی از ضروری ترین پژوهش ها، بررسی شادکامی (سعادت) در منابع اسلامی است.
این بدان جهت است که از یک سو شادکامی، مطلوب همه بشر بوده و با سرنوشت انسان گره خورده است. از سوی دیگر، آنچه در صحنه عمومی جامعه به چشم میخورد احساس ناکامی و ناشادکامی است.

این در حالی است که متون دینی آکنده از آموزه های سعادت بخش و شاد کام کننده اند. دین در حقیقت ارائه کننده برنامه شادکامی است.

از موضوعات مهم در دانش روان‏شناسی و زندگی عموم مردم، احساس شادکامی و سعادتمندی است. پیش از عمومی‌‏سازی شادکامی برای مردم، داشتن «نظریّۀ شادکامی» یکی از ضروری‏‌ترین کارهاست. به همین جهت، پژوهش علمی در بارۀ شادکامی از دیدگاه اسلام، در برنامه گروه روان‏شناسی اسلامی پژوهشگاه قرآن و حدیث قرار گرفت.

ویراست نخست این پژوهش در سال ۱۳۹۲ در کتاب الگوی اسلامی شادکامی ارائه شد و توانست در سال ۱۳۹۳، عنوان کتاب شایستۀ تقدیر کتاب سال جمهوری اسلامی و کتاب سال حوزه و در سال ۱۳۹۴ عنوان اثر برگزیدۀ جشنوارۀ علّامه طباطبایی را کسب کند. ویراست دوم این اثر نیز در سال ۱۳۹۵ در ۸۳۹ صفحه عرضه شد.

به منظور تسهیل استفاده از کتاب، بخش نظری این اثر که تئوری شادکامی و مؤلّفه‌‏های اصلی آن - یعنی رضامندی و نشاط - را تبیین و تمایز آن را با نظریّه‌‏های روان‏شناسی غربی مشخّص می‌کند، به صورت مستقل با نام «شادکامی در اسلام و روان‏شناسی مثبت» اینک در اختیار علاقه‌‏مندان است. لازم به ذکر است که در این اثر، تغییراتی در دسته‌بندی و نیز محتوای برخی مباحث صورت گرفته است.