الكافي عن المفضّل الجُعفيّ عن الإمام الصادق عليه السلام، قال: قُلتُ لَهُ:
فَبِمَ يُعرَفُ النّاجي مِن هؤُلاءِ جُعِلتُ فِداكَ ؟
قالَ: مَن كانَ فِعلُهُ لِقَولِهِ مُوافِقا فَأَثبِت لَهُ الشَّهادَةَ بِالنَّجاةِ ، ومَن لَم يَكُن فِعلُهُ لِقَولِهِ مُوافِقا فَإِنَّما ذلِكَ مُستَودَعٌ .(۱)
الكافى ـ به نقل از مفضّل جُعفى ـ :به امام صادق عليه السلام گفتم :
قربانت گردم! [حال كه ايمان، گاهى پايدار است و گاهى عاريتى ،] پس، از كجا دانسته مى‌شود كه چه كسى از ايشان نجات مى‌يابد ؟
فرمود : «كسى كه كردارش با گفتارش سازگار باشد، اين خود، گواه بر نجاتْ يافتن اوست و كسى كه كردارش با گفتارش سازگار نباشد، ايمانش عاريتى است» .
الكافي : ج ۲ ص ۴۲۰ ح ۱ و ج ۱ ص ۴۵ ح ۵ نحوه ، المحاسن : ج ۱ ص ۳۹۳ ح ۸۷۸ ، الأمالي للصدوق : ص ۴۴۰ ح ۵۸۳
