۱۷۶۴۴.عنه عليه السلام :الكريمُ يَتَغافَلُ و يَنخَدِعُ . ^۱

۱۷۶۴۵.عنه عليه السلام :الكريمُ مَن بَدَأَ بِإحسانِهِ . ^۲

۱۷۶۴۶.عنه عليه السلام :الكريمُ يَشكُرُ القَليلَ ، و اللَّئيمُ يَكفُرُ الجَزيلَ . ^۳

۱۷۶۴۷.عنه عليه السلام :الكريمُ مَن بَذَلَ إحسانَهُ ، اللَّئيمُ مَن كَثُرَ امتِنانُهُ . ^۴

۱۷۶۴۸.عنه عليه السلام :الكريمُ مَن سَبَقَ نَوالُهُ سُؤالَهُ . ^۵

۱۷۶۴۹.عنه عليه السلام :الكريمُ مَن جاءَ بالمَوجودِ . ^۶

۱۷۶۵۰.عنه عليه السلام :الكريمُ مَن تَجَنَّبَ المَحارِمَ و تَنَزَّهَ عنِ العُيوبِ . ^۷

۱۷۶۵۱.عنه عليه السلام :الكريمُ يَرفَعُ نفسَهُ في كُلِّ ما أسداهُ عن حُسنِ المُجازاةِ . ^۸

۱۷۶۵۲.عنه عليه السلام :الكريمُ يَزدَجِرُ عمّا يَفتَخِرُ بهِ اللئيمُ . ^۹

۱۷۶۵۳.عنه عليه السلام :الكريمُ إذا قَدَرَ صَفَحَ ، و إذا مَلَكَ سَمَحَ ، و إذا سُئلَ أنجَحَ . ^۱۰

۱۷۶۵۴.عنه عليه السلام :الكريمُ يَأبَى العارَ و يُكرِمُ الجارَ . ^۱۱

۱۷۶۴۴.امام على عليه السلام :آدم بزرگوار، خود را به غفلت مى زند و فريب مى خورد.

۱۷۶۴۵.امام على عليه السلام :بزرگوار كسى است كه آغازگر احسان باشد.

۱۷۶۴۶.امام على عليه السلام :بزرگوار از اندك [احسان ]سپاسگزارى مى كند و فرومايه، از بسيار [هم ]ناسپاسى مى كند.

۱۷۶۴۷.امام على عليه السلام :بزرگوار كسى است كه بي دريغ احسان مى كند و فرومايه كسى است كه بسيار منّت مى نهد.

۱۷۶۴۸.امام على عليه السلام :بزرگوار كسى است كه دَهِش او بر خواهشِ او پيشى گيرد.

۱۷۶۴۹.امام على عليه السلام :بزرگوار كسى است كه آنچه دارد ببخشد.

۱۷۶۵۰.امام على عليه السلام :بزرگوار كسى است كه از حرامها دورى كند و از معايب منزّه باشد.

۱۷۶۵۱.امام على عليه السلام :بزرگوار كسى است كه خود را بالاتر از اين داند كه براى نيكيهايش عوض نيكو انتظار داشته باشد.

۱۷۶۵۲.امام على عليه السلام :بزرگوار از آنچه فرومايه به آن افتخار مى كند، دورى مى نمايد.

۱۷۶۵۳.امام على عليه السلام :بزرگوار هر گاه قدرت [بر انتقام]پيدا كند، گذشت مى كند و هر گاه مالى به دست آورد بخشش مى كند و هر گاه چيزى از او خواسته شود برآورده مى سازد.

۱۷۶۵۴.امام على عليه السلام :بزرگوار ننگ را نمى پذيرد و همسايه (پناهنده) را گرامى مى دارد.