۱۷۶۵۵.عنه عليه السلام :الكريمُ يَرى مَكارِمَ أفعالِهِ دَينا علَيهِ يَقضيهِ ، اللَّئيمُ يَرى سَوالِفَ إحسانِهِ دَينا لَهُ يَقتَضيهِ . ^۱

۱۷۶۵۶.عنه عليه السلام :الكريمُ إذا احتاجَ إلَيكَ أعفاكَ و إذا احتَجتَ إلَيهِ كَفاكَ ، اللَّئيمُ إذا احتاجَ إلَيكَ أجفاكَ و إذا احتَجتَ إلَيهِ عَنّاكَ . ^۲

۱۷۶۵۷.عنه عليه السلام :الكريمُ يَعفُو مَع القُدرَةِ ، و يَعدِلُ في الإمرةِ ، و يَكُفُّ إساءَتَهُ ، و يَبذُلُ إحسانَهُ . ^۳

۱۷۶۵۸.عنه عليه السلام :الكريمُ عندَ اللّهِ مَحبورٌ مُثابٌ ، و عندَ النّاسِ مَحبوبٌ مُهابٌ . ^۴

۱۷۶۵۹.عنه عليه السلام :الكريمُ مَن صانَ عِرضَهُ بمالِهِ ، و اللَّئيمُ مَن صانَ مالَهُ بِعِرضِهِ . ^۵

۱۷۶۶۰.عنه عليه السلام :الكريمُ يُجمِلُ المَلَكةَ . ^۶

۱۷۶۶۱.عنه عليه السلام :وَعدُ الكريمِ نَقدٌ و تَعجيلٌ . ^۷

۱۷۶۶۲.عنه عليه السلام :الكريمُ إذا وَعَدَ وَفى ، و إذا تَوَعَّدَ عَفا . ^۸

۱۷۶۵۵.امام على عليه السلام :بزرگوار نيكو كاريهاى خود را دَينى به گردن خود مى داند كه بايد بپردازد و فرومايه احسانهاى گذشته خود را دَينى به گردن ديگران مى داند كه بايد پس بگيرد.

۱۷۶۵۶.امام على عليه السلام :بزرگوار هر گاه به تو نيازمند شود،تو را معاف دارد و هر گاه تو به او نياز پيدا كنى، نياز تو را بر طرف سازد؛ فرومايه هر گاه به تو نياز پيدا كند، تو را به ستوه آورد و هر گاه به او نياز پيدا كنى، تو را به رنج و زحمت افكند.

۱۷۶۵۷.امام على عليه السلام :بزرگوار در زمان قدرتمندى گذشت مى كند و به هنگام حكومت عدالت پيشه مى كند، و از بدى كردن باز مى ايستد و احسان خود را نثار مى كند.

۱۷۶۵۸.امام على عليه السلام :بزرگوار نزد خداوند شادمان و مأجور است و نزد مردم محبوب و محترم.

۱۷۶۵۹.امام على عليه السلام :بزرگوار كسى است كه آبروى خويش را با دارايىِ خود حفظ مى كند و فرومايه كسى است كه دارايىِ خويش را با آبرويش حفظ مى نمايد.

۱۷۶۶۰.امام على عليه السلام :بزرگوار بنده نواز است.

۱۷۶۶۱.امام على عليه السلام :وعده بزرگوار، نقد و بى درنگ است.

۱۷۶۶۲.امام على عليه السلام :بزرگوار هر گاه وعده دهد، به كار بندد و هر گاه وعيد و بيم دهد درگذرد.