الحديث:

۳۲۹۵.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :يا رَبِّ ، وَدِدْتُ أنّي أعلَمُ مَن تُحِبُّ مِن عِبادِكَ فاُحِبُّهُ ! قالَ : إذا رأيتَ عَبدي يُكثِرُ ذِكْري فأنا أذِنْتُ لَهُ في ذلكَ و أنا اُحبُّهُ ، و إذا رأيتَ عَبدي لا يَذْكُرُني فأنا حَجَبْتُهُ عَن ذلكَ و أنا أبغَضْتُهُ . ^۱

۳۲۹۶.عنه صلى الله عليه و آله :إذا أحَبَّ اللّهُ عَبدا ابْتَلاهُ ، فإذا أحبَّهُ اللّهُ الحُبَّ البالِغَ اقْتَناهُ . قالوا : و ما اقْتِناؤهُ ؟ قالَ : ألاّ يَتْرُكَ لَهُ مالاً و لا وَلَدا . ^۲

۳۲۹۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إذا أحَبَّ اللّهُ عَبدا ألْهَمَهُ حُسنَ العِبادَةِ . ^۳

۳۲۹۸.عنه عليه السلام :إذا أحَبَّ اللّهُ عَبدا حَبَّبَ إلَيهِ الأمانَةَ . ^۴

۳۲۹۹.عنه عليه السلام :إذا أحَبَّ اللّهُ عَبدا زَيَّنهُ بالسَّكينَةِ و الحِلْمِ . ^۵

۳۳۰۰.عنه عليه السلام :إذا أحَبَّ اللّهُ عَبدا ألْهَمَهُ الصِّدقَ . ^۶

۳۳۰۱.عنه عليه السلام :إذا أحَبَّ اللّهُ عَبدا ألْهَمَهُ رُشْدَهُ و وَفّقَهُ لطاعَتِهِ . ^۷

حديث :

۳۲۹۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خدايا! خوش دارم بدانم كدام بنده ات را دوست دارى تا من نيز دوستش بدارم؟
خداوند فرمود: هرگاه ديدى بنده ام بسيار به ياد من است، [بدان كه] من اين توفيق را بدو داده ام و دوستش دارم. و هرگاه ديدى بنده ام به ياد من نيست، من او را از اين كار محروم كرده ام و دشمنش داشته ام.

۳۲۹۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد، مبتلايش گرداند و چون بسيار دوستش بدارد او را از آنِ خود كند. عرض كردند: چگونه از آنِ خودش مى كند؟ فرمود: مال و فرزندى براى او نمى گذارد.

۳۲۹۷.امام على عليه السلام :هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد، نيكويى عبادت را به دل او اندازد.

۳۲۹۸.امام على عليه السلام :هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد، امانت دارى را در نظرش محبوب گرداند.

۳۲۹۹.امام على عليه السلام :هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد، او را به آرامش و بردبارى بيارايد.

۳۳۰۰.امام على عليه السلام :هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد، صداقت و راستگويى را به او الهام كند.

۳۳۰۱.امام على عليه السلام :هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد، رشد و كمال او را به وى الهام فرمايد و به او توفيق طاعت خويش دهد.