۳۲۶۲.عنه صلى الله عليه و آله :مَن أكْثَرَ ذِكرَ المَوتِ أحبَّهُ اللّهُ . ^۱

۳۲۶۳.عنه صلى الله عليه و آلهـ و قد قالَ لَه رجُلٌ : اُحِبُّ أنْ أكونَ مِن أحبّاءِ اللّهِ و رسولهِ ـ: أحِبَّ ما أحَبَّ اللّهُ و رسولُهُ ، و أبْغِضْ ما أبْغَضَ اللّهُ و رسولُهُ . ^۲

۳۲۶۴.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :اعلَمْ رحِمَكَ اللّهُ أنّه لا تُنالُ مَحبَّةُ اللّهِ إلاّ ببُغْضِ كثيرٍ مِن النّاسِ ، و لا وَلايَتُهُ إلاّ بمُعاداتِهِم ، و فَوتُ ذلكَ قَليلٌ يَسيرٌ لدَرْكِ ذلكَ مِن اللّهِ لقَومٍ يَعْلَمونَ . ^۳

۳۲۶۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :طَلَبتُ حُبَّ اللّهِ عزّ و جلّ فوَجَدتُهُ في بُغضِ أهلِ المَعاصي . ^۴

۳۲۶۶.عنه عليه السلام :إذا تَخَلّى المؤمنُ مِن الدُّنيا سَما و وَجَدَ حَلاوَةَ حُبِّ اللّهِ ، و كانَ عندَ أهلِ الدُّنيا كأنَّهُ قد خُولِطَ ، و إنَّما خالَطَ القَومَ حَلاوَةُ حُبِّ اللّهِ فلَم يَشْتَغلوا بغَيرِهِ . ^۵

۳۲۶۷.عنه عليه السلام :قالَ اللّهُ تباركَ و تعالى : ما تَحبَّبَ إليَّ عبدي بأحَبَّ مِمّا افْتَرَضتُ علَيهِ . ^۶

(انظر) الخير : باب 1168 .

۳۲۶۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس زياد به ياد مرگ باشد، خداوند دوستش دارد.

۳۲۶۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در پاسخ به مردى كه عرض كرد: دوست دارم از دوستان خدا و پيامبرش باشم ـفرمود : آنچه را خدا و پيامبرش دوست دارند دوست بدار و آنچه را خدا و پيامبرش دشمن دارند، دشمن بدار.

۳۲۶۴.امام باقر عليه السلام :خدايت رحمت كناد! بدان كه محبّت خدا را به دست نياورى، مگر با دشمنى ورزيدن با بسيارى از مردم، و به دوستى و ولايت او نرسى، مگر با دشمنى كردن با ايشان؛ اين از دست دادن [مردم] در مقابل رسيدن به [محبّت و دوستى] خدا، در نظر كسانى كه [به ارزش كار] آگاهند، بسيار ناچيز است .

۳۲۶۵.امام صادق عليه السلام :محبّت خداوند عزّ و جلّ را جُستم، و آن را در دشمنى با گنهكاران يافتم.

۳۲۶۶.امام صادق عليه السلام :هرگاه مؤمن از دنيا كنار كشد بلند مرتبه گردد و شيرينى محبت خدا را دريابد و نزد دنيا پرستان چون ديوانه نمايد، در صورتى كه شيرينى محبت خدا با آنها درآميخته است و از اين رو دل را جز به او مشغول نكرده اند.

۳۲۶۷.امام صادق عليه السلام :خداوند تبارك و تعالى فرموده است: بنده با هيچ كارى محبوب تر از عمل به آنچه بر او واجب كرده ام محبوب من نمى شود.