13 ـ در حجّى كه پيامبر ـ ص ـ به همراهى مسلمانان به جا آورد، برخى از بزرگان صحابه صريحاً از دستور پيامبر مبنى بر تراشيدن سر بعد از ذبح قربانى، سرپيچى كردند.
14 ـ در آنكه بين صحابه، افرادى وجود داشتند كه قائل به جواز فروش شراب بودند، و اين گناه بزرگ را انجام دادند، هر چند اين عمل را بر اثر «اجتهاد» خود مرتكب شدند (!!) ولى به اندازه اى عمر بن خطاب را آشفته كردند كه گفت: «قاتل الله فلاناً باع الخمر!» و عايشه ام المؤمنين نيز اينگونه معاملات آنها را سبب بطلان حج و جهادشان با رسول خدا ـ ص ـ شمرد و به همين انتقادات اكتفا شد!!
15 ـ برخى از صحابه از دين برگشته و مرتد شدند كه ماجراى آنها در تاريخ معروف است.
16 ـ بعضى از بزرگان صحابه، بر اثر آشنا نبودن به قرآن و يا حتى به معناى الفاظ عربى، در پاسخ سؤال از «كلالة» درماندند و گفتند: «ما در اين قضيه، نظرى خاص داريم؛ اگر درست بود، از ناحيه خداى يگانه است و اگر اشتباه بود از ناحيه ما و شيطان است.» و بارها كه در پاسخ پرسشها و شبهات مردم در مانده مى شدند، پاسخ را از على بن ابى طالب عليه السلام مى گرفتند و مكرّر مى گفتند: «اگر على نبود، ما هلاك شده بوديم» ^۱ .
و خلاصه اينكه: آيات كريمه قرآن و احاديث نبوى و كتبِ تاريخ و فقه، شاهد و گواه بر بطلان حديث «نجوم» اند و نيز دلالت دارند كه رسول خدا ـ ص ـ به صِرف اينكه صحابه بى يى همراهى او كرده است، به ما اجازه پيروى و اقتداى به وى را نمى دهد؛ زيرا آنگونه كه ملاحظه كرديد، در ميان صحابه، افرادى منافق، فاسق و مجرم نيز وجود داشته اند.
بنابراين، معناى حديث «نجوم»، خود، دليل ديگرى است بر اينكه اين روايت، جعلى و ساخته و پرداخته دست واضعان است. به علاوه ضعف همه راويان و طُرُق نقل اين حديث كه از نظر شريفتان گذشت.
براى اثبات واهى و باطل بودن حديث «نجوم» در اين مقاله، سعى شد كه جز به معتبرترين منابع حديثى و روايى و تاريخى و تراجم ائمه اهل سنّت و نظرها و آراى ايشان درباره اين حديث، استناد نشود. بنابراين، با تأمل و دقت در متن حديث، به روشنى پيداست كه اين حديث، با جميع الفاظ و اسانيد آن باطل است و تمسك و استناد به آن، به هيچ وجه مقرون به صحت نيست.

او پرسيدند، كه همه آنها در قرآن وجود داشت. بنابراين چگونه اين افراد شايستگى مقتدايى امت را دارند؟! ^۱
دليل سيزدهم اينكه امور زيادى از ناحيه صحابه، خودسرانه و بدون علم، چه به صورت فتوا (اجتهاد در برابر نص) و چه غير فتوا، به ظهور رسيده كه براى تتميم بحث، به برخى از آنها اشاره مى كنيم:
1 ـ بعضى صحابه، بر خلاف فرموده پيامبر، فتوا دادند كه حرام است زنها در حال احرام كفش بپوشند!
2 ـ بعضى فتوا دادند كه بوسيدن، وضو را باطل مى كند!
3 ـ بعضى فتوا دادند كه ميّت، با گريه زندگان، مورد عذاب قرار مى گيرد!
4 ـ بعضى فتوا دادند كه همه ماههاى سال 29 روز است!
5 ـ برخى به حرمتِ ازدواج متعه، فتوا دادند!
6 ـ از جارى كردن حدِّ زنا بر يكى از صحابه كه مرتكب اين عمل شده بود، خوددارى كردند!
7 ـ گروهى از صحابه در جنگِ جمل، پنجاه تن را وادار كردند كه شهادت دهند منطقه مورد نظر، منطقه «ماء حوأب» نيست، و نخستين گواهى و شهادت دروغ در اسلام، در آنجا توسط اين صحابه صادر شد و در تاريخ معروف است.
8 ـ برخى از بزرگان صحابه، سهميه «مؤلّفة قلوبهم» را كه رسول اكرم ـ ص ـ به آن اهتمام فراوان داشت، از بيت المال قطع كردند.
9 ـ بعضى از كبار صحابه، از دستور اكيد پيامبر مبنى بر پيوستن به لشكر اسامة بن زيد، سرپيچى كردند، به اين بهانه كه چرا پيامبر فردى جوان را بر ما گمارده است!
10 ـ برخى فتوا دادند كه در صورت نبودنِ آب براى وضو، مى توان نماز را ترك كرد!
11 ـ بعضى از بزرگان صحابه كه از پيامبر ـ ص ـ شنيده بودند: «كسى كه فاطمه را اذيت كند مرا آزرده و كسى كه مرا بيازارد، خدا را آزرده است»، با اين حال، زهراى مرضيه را به خشم آوردند و درِ خانه اش را به آتش كشيدند.
12 ـ به دستور بعضى از صحابه بزرگ، فجائه سلمى را دست بسته در آتش افكندند و سوزاندند، در حالى كه رسول اكرم ـ ص ـ از اين كار نهى اكيد فرموده بود.