سنت، شيوه استوار و پسنديده را گويند ^۱ .

سنت در نگاه اصوليان

اصوليان به «سنت» در مجموع منابع تشريع مى نگرند، و آن را به عنوان يكى از منابع فكر اسلامى و تشريع تعريف مى كنند؛ تعريف آنان از سنت بدينگونه است:
ما صدر عن النبى ـ ص ـ من قول، او فعل او تقرير
سنت عبارت است از قول، فعل و تقرير رسول الله ـ ص ـ . ^۲
علّامه مولى عبدالله بن محمد بشروى خراسانى، قولى در تعريف سنت نوشته است:
سخن، فعل، و تقرير پيامبر ـ ص ـ و امام ـ ع ـ سنت است.
فقيه و اصولى بزرگ قرن سيزدهم، ميرزاى قمى در تعريف آن آورده است:
سنت، عبارت است از قول، فعل و تقرير معصوم ـ ع ـ .
بسيارى از اصوليان شيعه به تعريف سنت نپرداخته اند؛ شايد به لحاظ اينكه مقصود از آن را روشن مى دانستند. از آنچه اكنون نقل كرديم و نيز از تعريفهاى اصوليان عامّه، به روشنى توان دريافت كه در معناى آن تقريباً همه متفق القولند. ^۳ محقق حلّى ـ ره ـ نيز در شمارش مستند احكام، چون از سنت نام برده، درباره آن گفته است:
امّا السنة فثلاثة: قول، و فعل و تقرير ^۴
سنت سه بخش دارد: قول، فعل و تقرير.
علّامه مامقانى مى نويسد:
بهتر اين است كه در تعريف «سنت» بگوييم، قول، فعل و تقرير آن كس را كه دروغ بر او روا نيست، اگر قرآنى نباشد و عادى هم نباشد، سنت گويند و هر آنچه اين سه را گزارش كند، خبر است و حديث. ^۵
اكنون يادآورى كنيم كه در برخى از كلمات و تعريفهاى گذشته ديديم كه سنت را به قول معصوم و فعل و تقرير وى اطلاق كرده بودند؛ بدين سان توان گفت كه سنت به اين

است. در روايات و در لسان ائمه ـ ع ـ گاهى از احاديث رسول الله ـ ص ـ با عنوان «اثر» ياد شده است. ^۱
شيخ مفيد ـ ره ـ غالباً «اثر» و «آثار» را به «حديث» و «احاديث» اطلاق مى كند. ^۲ قاضى ابوحنيفه نعمان بن محمد (م 367) يكى از آثارش را «الأقتصار بصحيح الآثار عن الائمة الأطهار» ناميده است. و أبوالقاسم على بن محمد بن على خزاز رازى، نيز كتابش را درباره روايات امامت امامان ـ ع ـ «كفاية الأثر فى النّص على الأئمة الأثنى عشر» ناميده است و ابوعبدالله أحمد بن محمد بن عيّاش جوهرى «مقتضب الأثر فى النص على عدد الأئمة الأثنى عشر» و...
اينها همه بر استوارى سخن دكتر «نورالدين عتر» گواهى مى دهد كه نوشته است:
اين سه عنوان، حديث، خبر و اثر در نزد محدثان به يك معناست. ^۳
بر اساس آنچه تا بدين جا آورديم، اكنون مى توان گفت كه گمانه هاى گونه گون در نگاشته هاى «مصطلح الحديث» در تفاوت ميان عناوين ياد شده، در سده هاى واپسين چهره بسته است و در ميان كتابهاى پيشينيان از آنها سخنى نيست.

سنت

يكى ديگر از واژه هايى كه در اين مبحث معناى آن بايد روشن شود، «سنت» است. سنت از نگاههاى گونه گون، تعريفهاى گونه گونى يافته است.

سنت در فرهنگها:

سنت، همان شيوه، روش و آهنگ عمومى است؛ زهرى نوشته است:
سنت، شيوه معمول را گويند، چه نيك و چه بد. سخن رسول الله ـ ص ـ است كه فرمود:
من سنّ سنة حسنة فله أجرها و أجر مَنْ عمل بها الى يوم القيامة... هر آنكه شيوه اى نيكو بنيان نهاد، پاداش عمل به آن و عمل تمام كسانى كه تا قيامت بدان عمل كنند را خواهد برد...
و نيز گفته اند:
السنة، الطريقة المستقيمة المحمودة