بار خدايا! درود فرست بر بانوى راستين و پارسا و وارسته، دوست داشتنى نزد دوست و پيامبرت، مادر عزيزان و دوستان برگزيدهات، همو كه او را برگزيدى و بر زنان عالم، برترى و امتيازش دادى.
مصباح المتهجّد عن أبي محمّد عبد اللّه بن محمّد العابد :
سَأَلتُ مَولايَ أبا مُحَمَّدٍ الحَسَنَ بنَ عَليٍّ عليه السلام في مَنزِلِهِ بِـ«سُرَّ مَن رَأى» سَنَةَ خَمسٍ وخَمسينَ ومِئَتَينِ أن يُملِيَ عَلَيَّ مِنَ الصَّلاةِ عَلَى النَّبيِّ وأوصِيائِهِ عَلَيهِ وعَلَيهِمُ السَّلامُ ، وأحضَرتُ مَعِيَ قِرطاسا كَثيرا ، فَأَملى عَلَيَّ لَفظا مِن غَيرِ كِتابٍ :
مصباح المتهجّدـ به نقل از ابو محمّد عبد اللّه بن محمّد عابد ـ: در سال دويست و پنجاه و پنج ، از آقايم ابومحمّد حسن بن على عليهماالسلام ، در منزل ايشان در سامرّا تقاضا كردم كه درود فرستادن بر پيامبر و اوصياى ايشان را ـ كه درود بر او و بر ايشان باد ـ به من املا بفرمايد ، و مقدار زيادى كاغذ هم با خودم آورده بودم .
ايشان بدون آن كه از روى كتاب و نوشته اى بخواند ، به من ، چنين املا كرد :
«... اللّهُمَّ صَلِّ عَلَى الصِّدّيقَةِ فاطِمَةَ الزَّكِيَّةِ ، حَبيبَةِ حَبيبِكَ ونَبيِّكَ ، واُمِّ أحِبّائِكَ وأصفِيائِكَ ، الَّتِي انتَجَبتَها وفَضَّلتَها وَاختَرتَها عَلى نِساءِ العالَمينَ . اللّهُمَّ كُنِ الطّالِبَ لَها مِمَّن ظَلَمَها وَاستَخَفَّ بِحَقِّها ، وكُنِ الثّائِرَ اللّهُمَّ بِدَمِ أولادِها .
اللّهُمَّ وكَما جَعَلتَها اُمَّ أئِمَّةِ الهُدى ، وحَليلَةَ صاحِبِ اللِّواءِ ، وَالكَريمَةَ عِندَ المَلَأِ الأَعلى ، فَصَلِّ عَلَيها وعَلى اُمِّها خَديجَةَ الكُبرى ، صَلاةً تُكَرِّمُ بِها وَجهَ أبيها مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله ، وتُقِرُّ بِها أعيُنَ ذُرِّيَّتِها ، وأبلِغهُم عَنّي في هذِهِ السّاعَةِ أفضَلَ التَّحِيَّةِ وَالسَّلامِ .»
(۱)
«بار خدايا! بر بانوى راستين و پارسا و وارسته ، دوست داشتنى نزد دوست و پيامبرت ، مادر عزيزان و دوستان برگزيده ات ، همو كه او را برگزيدى و بر زنان عالم ، برترى و امتيازش دادى ، درود فرست .
بار خدايا! تو خود ، حقّ او را از كسانى كه به وى ستم كردند و حق [و حرمتش] را سبُك شمردند ، بستان و تو خود ـ اى خداوند ـ انتقام خون فرزندانش را بگير .
بار خدايا! تو كه او را مام پيشوايان هدايت ، و همسر پرچمدار [حق] ، و گرامى در نزد فرشتگان عالم بالا قرار دادى ، بر او و بر مادرش خديجه كبرى درود فرست ؛ درودى كه با آن ، پدرش را عزيز دارى و ديدگان فرزندانش را روشن گردانى ، و در اين لحظه از جانب من ، برترين تحيّت و درود را به آن بزرگواران نيز برسان» .
۱)مصباح المتهجّد : ص ۳۹۹ ، نهجالذکر، با ترجمه فارسی، ج۴ ص۴۸۸