جبير بن عبد اللَّه برايم گفت : از روى توقيعى كه از طرف ناحيه مقدّسه به دست شيخ بزرگ، ابو جعفر محمّد بن عثمان رسيد، اين متن را نوشتم: «بسم اللَّه الرحمن الرحيم. در هر روز از ماه رجب، اين دعا را بخوان
مصباح المتهجّد :أخبَرَني جَماعَةٌ ، عَنِ ابنِ عَيّاشٍ ، قالَ : مِمّا خَرَجَ عَلى يَدِ الشَّيخِ الكَبيرِ أبي جَعفَرٍ مُحَمَّدِ بنِ عُثمانَ بنِ سَعيدٍ رحمه اللّه مِنَ النّاحِيَةِ المُقَدَّسَةِ ، ما حَدَّثَني بِهِ جُبَيرُ[۱]بنُ عَبدِ اللَّهِ ، قالَ : كَتَبتُهُ مِنَ التَّوقيعِ الخارِجِ إلَيهِ :
بِسمِ اللَّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ ، اُدعُ في كُلِّ يَومٍ مِن أيّامِ رَجَبٍ :
اللَّهُمَّ إنّي أسأَ لُكَ بِمَعاني جَميعِ ما يَدعوكَ بِهِ وُلاةُ أمرِكَ ، المَأمونونَ عَلى سِرِّكَ ، المُستَبشِرونَ بِأَمرِكَ ، الواصِفونَ لِقُدرَتِكَ ، المُعلِنونَ لِعَظَمَتِكَ .
وأَسأَ لُكَ بِما نَطَقَ فيهِم مِن مَشِيَّتِكَ ، فَجَعَلتَهُم مَعادِنَ لِكَلِماتِكَ ، وأَركاناً لِتَوحيدِكَ وآياتِكَ ومَقاماتِكَ ، الَّتي لا تَعطيلَ لَها في كُلِّ مَكانٍ يَعرِفُكَ بِها مَن عَرَفَكَ ، لا فَرقَ بَينَكَ وبَينَها إلّا إنَّهُم عِبادُكَ وخَلقُكَ ، فَتقُها ورَتقُها بِيَدِكَ ، بَدؤُها مِنكَ ، وعَودُها إلَيكَ ، أعضادٌ[۲]وأَشهادٌ ، ومُناةٌ وأَذوادٌ[۳]، وحَفَظَةٌ ورُوّادٌ ، فَبِهِم مَلَأتَ سَماءَكَ وأَرضَكَ حَتّى ظَهَرَ أن لا إلهَ إلّا أنتَ .
فَبِذلِكَ أسأَ لُكَ وبِمَواقِعِ العِزِّ مِن رَحمَتِكَ وبِمَقاماتِكَ وعَلاماتِكَ ، أن تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِهِ ، وأَن تَزيدَني إيماناً وتَثبيتاً ، يا باطِناً في ظُهورِهِ ، وظاهِراً في بُطونِهِ ومَكنونِهِ ، يا مُفَرِّقاً بَينَ النّورِ وَالدَّيجورِ ، يا مَوصوفاً بِغَيرِ كُنهٍ ، ومَعروفاً بِغَيرِ شِبهٍ ، حادَّ كُلِّ مَحدودٍ ، وشاهِدَ كُلِّ مَشهودٍ ، وموجِدَ كُلِّ مَوجودٍ ، ومُحصِيَ كُلِّ مَعدودٍ ، وفاقِدَ كُلِّ مَفقودٍ ، لَيسَ دونَكَ مِن مَعبودٍ ، أهلَ الكِبرِياءِ وَالجودِ .دُعاءُ كُلِّ يَومٍ مِن أيّامِ رَجَبٍ
يا مَن لا يُكَيَّفُ بِكَيفٍ ، ولا يُؤَيَّنُ بِأَينٍ ، يا مُحتَجِباً عَن كُلِّ عَينٍ ، يا دَيمومُ يا قَيّومُ ، وعالِمَ كُلِّ مَعلومٍ ، صَلِّ عَلى عِبادِكَ المُنتَجَبينَ ، وبَشَرِكَ المُحتَجَبينَ ، ومَلائِكَتِكَ المُقَرَّبينَ ، وبُهُمِ الصّافّينَ الحافّينَ ، وبارِك لَنا في شَهرِنا هذَا المُرَجَّبِ المُكَرَّمِ ، وما بَعدَهُ مِنَ الأَشهُرِ الحُرُمِ ، وأَسبِغ عَلَينا فيهِ النِّعَمَ ، وأَجزِل لَنا فيهِ القِسَمَ ، وأَبرِر لَنا فيهِ القَسَمَ ، بِاسمِكَ الأَعظَمِ الأَعظَمِ الأَجَلِّ الأَكرَمِ ، الَّذي وَضَعتَهُ عَلَى النَّهارِ فَأَضاءَ ، وعَلَى اللَّيلِ فَأَظلَمَ ، وَاغفِر لَنا ما تَعلَمُ مِنّا ولا نَعلَمُ ، وَاعصِمنا مِنَ الذُّنوبِ خَيرَ العِصَمِ ، وَاكفِنا كَوافِيَ قَدَرِكَ ، وَامنُن عَلَينا بِحُسنِ نَظَرِكَ ، ولا تَكِلنا إلى غَيرِكَ ، ولا تَمنَعنا مِن خَيرِكَ ، وبارِك لَنا فيما كَتَبتَهُ لَنا مِن أعمارِنا ، وأَصلِح لَنا خَبيئَةَ أسرارِنا ، وأَعطِنا مِنكَ الأَمانَ ، وَاستَعمِلنا بِحُسنِ الإِيمانِ ، وبَلِّغنا شَهرَ الصِّيامِ وما بَعدَهُ مِنَ الأَيّامِ وَالأَعوامِ ، يا ذَا الجَلالِ وَالإِكرامِ .
⩶⩶⩶⩶⩶
مصباح المتهجّد- به نقل از ابن عيّاش - :[۴]جبير بن عبد اللَّه برايم گفت : از روى توقيعى كه از طرف ناحيه مقدّسه به دست شيخ بزرگ، ابو جعفر محمّد بن عثمان رسيد، اين متن را نوشتم: «بسم اللَّه الرحمن الرحيم. در هر روز از ماه رجب، اين دعا را بخوان:
خدايا! من از تو درخواست مى‌كنم به معناى همه آنچه واليان امرت تو را به آن خوانده‌اند؛ آن واليانى كه رازنگهدار تو، بشارت‌يافتگان امر تو، توصيفگران قدرتت و آشكاركنندگان بزرگى‌ات هستند. از تو مى‌خواهم به آنچه از خواستت در باره آنها گفتى[و موجود شد] و آنها را معادن كلمه‌هايت و ستون‌هاى توحيدت و نشانه‌ها و جايگاه‌ها [ى معرفت تقرّب به تو ]قرار دادى؛ نشانه‌هايى كه هيچ جايى از آنها تهى نيست و هر كس تو را شناخته به آنها شناخته است و تفاوتى ميان تو و آنها نيست، جز آن كه آنان بندگان و مخلوق تو هستند و باز و بست و آغاز و پايانشان با توست. ياران و گواهان، آزمودگان و مدافعان و حافظان و پيش‌گامان اند كه آسمان و زمينت را با ايشان پر كردى تا آن جا كه يكتايى و بى‌همتايى‌ات پديدار شد.
به وسيله اينها و نيز به جايگاه‌هاى عزّتِ برخاسته از رحمتت و به مقامات و نشانه‌هايت، از تو مى‌خواهم كه بر محمّد و خاندانش درود فرستى و بر ايمان و استوارى من بيفزايى. اى نهان در پيدايى‌اش و پيدا در نهان و پوشيدگى‌اش! اى جدا كننده نور و تاريكى! اى وصف شده بى آن كه به ژرفايش توان رسيد! اى معروف بى آن كه مشابهى داشته باشد! مرز گذارنده هر محدود و گواه هر مشهود، و پديدآورنده هر موجود و به شمار آورنده هر معدود و سراغدار هر مفقود! هيچ معبودى جز تو نيست. اى كه شايسته كبريايى و جودى !
اى كه نه به چگونگى توصيف مى‌شود و نه جايى برايش معيّن مى‌شود! اى نهان از هر ديده! اى پاينده برپا دارنده! اى دانا به هر دانسته ! بر بندگان برگزيده‌ات و انسان‌هاى در حجاب گذاشته‌ات و فرشتگان مقرّب و ناشناختگان صف كشيده حلقه زننده [بر گرد عرشت] درود فرست. اين ماه رجب گرامى و ديگر ماه‌هاى حرام پس از آن (ذى قعده، ذى حجّه و محرّم) را براى ما مبارك گردان و نعمت‌هايت را در آن بر ما به فراوانى فرو بريز و بهره ما را بيشتر كن و سوگند ما را در آن، رد مكن [و درخواست ما را بپذير]، به نام بزرگ سترگت ، جليل‌ترين و كريم‌ترين نامت؛ همان كه بر روز نهادى و روشن شد و بر شب نهادى و تاريك شد . آنچه را تو از ما مى‌دانى و ما نمى‌دانيم، بيامرز و ما را از گناهان به بهترين حفظ ، محفوظ بدار و ما را [با] تقديرهاى كفايت كننده‌ات كفايت كن و با حُسن نظرت، بر ما منّت بنه و ما را به غير خودت وا مگذار و از خيرت باز مدار و در عمرى كه برايمان نوشته‌اى، بركت ده و رازهاى نهفته‌مان را سامان ده و از جانب خودت امانمان بده و ما را با ايمانى نيكو به كار گير و ما را به ماه روزه و روزها و سال‌هاى پس از آن نيز برسان . اى صاحب شكوه و كرامت!» .
مصباح المتهجّد : ص ۸۰۳ ح ۸۶۶ ، الإقبال : ج ۳ ص ۲۱۴ ، المصباح، كفعمى : ص ۷۰۱ ، البلد الأمين : ص ۱۷۹ ، بحار الأنوار : ج ۹۸ ص ۳۹۲ .
[۱]في الإقبال والبلد الأمين وبحار الأنوار : «خير» بدل «جبير» .
[۲]عضد الرجل : أنصاره وأعوانه ، والعضُد : المُعين والجمع : أعضاد (لسان العرب : ج ۳ ص ۲۹۳ «عضد») .
[۳]الذائِدُ : هو الحامي المدافع ( النهاية : ج ۲ ص ۱۷۲ « ذود » ) .
[۴]ر. ك : ج ۴ ص ۳۸۵ پانوشت ۲ ح ۷۲۹ .
