امام علی علیه السلام

عِبادَ اللّهِ، إنَّ الدُّنيا دارٌ رَضِيَ اللّهُ لِأَهلِهَا الفَناءَ وقَدَّرَ عَلَيهِم بِهَا الجَلاءَ، فَكُلُّ ما فيها نافِدٌ وكُلُّ مَن يَسلُكُها بائِدٌ، وهِيَ مَعَ ذلِكَ حُلوَةٌ غَضِرَةٌ، رائِقَةٌ نَضِرَةٌ، قَد زُيِّنَت لِلطّالِبِ، ولاطَت بِقَلبِ الرّاغِبِ، يُطَيِّبُهَا الطّامِعُ، ويَجتَويهَا الوَجِلُ الخائِفُ،

بندگان خدا! دنيا، سرايى است كه خداوند براى اهل آن، فنا را پسنديده و كوچيدن از آن را بر ايشان حتمى ساخته است. هر چه در آن است، پايان يافتنى است و هر كه در پى آن است، نابودشدنى. امّا با اين همه، دنيا شيرين و لذيذ و جذّاب و شاداب است؛ براى جوينده، آراسته است و به دل مشتاق، چسبيده؛ طمعكار، آن را نيكو مى‌شمارد و ترسانِ هراسان، از آن گريزان است.