🔹 یکی از نقاط ضعف فعلی در حوزه‌های علمیه، عدم تسلط کافی طلاب بر احادیث است. متأسفانه گاهی طلبه‌های عزیز حتی با منابع اصلی مثل وسائل الشیعه آشنا نیستند و وقتی حدیثی می‌شنوند، فقط به جستجو اکتفا می‌کنند، بدون بررسی روایات قبل و بعد یا فهم سند و دلالت آن.
🔹 در گذشته، علما به احادیث مسلط بودند و با طرح یک سؤال، بلافاصله احادیث مرتبط را بیان می‌کردند. اما امروزه این تسلط کمرنگ شده است. به نظر من، باید کتاب‌های حدیثی مانند وسائل الشیعه به‌صورت عنوان‌محور تدریس شوند، همان‌طور که شرح لمعه آموزش داده می‌شود؛ یعنی طلبه عنوان فقهی را ببیند و احادیث مربوطه را زیر آن بررسی کند تا هم دلالت حدیث را بفهمد و هم تعارضات احتمالی را حل کند.
🔹 همچنین، روش آموزش باید تحلیلی باشد، نه تعبدی! همان‌طور که امروزه ریاضیات را با استدلال یاد می‌دهند، نه با حفظ فرمول، حدیث‌خوانی هم باید همراه با فهم عمیق باشد تا طلبه بداند چرا این روایت این‌گونه است.
🔸 از اقدامات خوب اخیر، ترویج حدیث‌خوانی در حوزه‌هاست، هرچند بیشتر در احادیث اخلاقی متمرکز شده. اگر این روش با محوریت احادیث فقهی و اصولی گسترش یابد، بسیار مفید خواهد بود.
📌 به نظر شما، چگونه می‌توان تسلط حدیثی در حوزه‌ها را تقویت کرد؟
