نيز مرحوم مجلسى در جلد اول بحار الانوار در ضمن تعداد مآخذ خود ذكرى از ابوالفتوح نموده و گويد : «و كتاب شرح شهاب الاخبار و كتاب تفسير كبير هر دو از تأليفات محقق نحرير شيخ ابوالفتوح رازى است». و سپس گويد : «و كتاب الشهاب گرچه از مؤلفات مخالفين است، لكن اكثر فقرات آن كتاب در كتب و اخبارى كه از طرق خود ما روايت شده مذكور است. لهذا علماى ما بر آن اعتماد نموده و متصدّى شرح و تفسير آن شده اند. .. و شيخ ابوالفتوح رازى در فضل مشهور است و كتب او معروف و مألوف است». ۱
اردبيلى غروى حائرى، محمد بن على [درگذشت سده دوازدهم قمرى]
جامع الرواة و ازاحة الاشتباهات عن الطرق والاسناد. بيروت، دارالأضواء، ج1، ص46، 47، 61، 95، 249. قم، نشر آيه اللّه مرعشى نجفى، 1403ق. ج1، ص249.
نويسنده از شاگردان محمدباقر مجلسى و شيخ جعفر كمرئى بوده و در سده يازدهم قمرى مى زيسته است . البته همانگونه كه در مقدمه آمده، تاريخ تولد و محل تولد او به درستى معلوم نيست . آقابزرگ تهرانى نيز درباره او مى نويسد: تاريخ تولد و وفات او را نيافته، ولى علامه مجلسى اجازه اى در 1098ق به او داده است. ۲ بر اساس اين اجازه بايد در اوايل سده دوازدهم قمرى فوت كرده باشد.
اين اثر يكى از كتابهاى رجالى شيعه است و مجموعه اطلاعاتى كه درباره خود ابوالفتوح آورده، چنين است :
الحسين بن على بن محمد الخزاعى الرازى الشيخ الإمام جمال الدين ابوالفتوح عالم واعظ مفسر دَيّن له تصانيف منها التفسير المسمى روض الجنان و روح الجنان فى تفسير القرآن عشرين مجلدة و روح الاحباب و روح الالباب فى شرح الشهاب قرأتها عليه. ۳
