كه زرد مى نمايد بر آن نصب شده كه اسم شريف آن مرحوم مكتوب است و برحسب وصيت خواسته در جوار حضرت عبدالعظيم و مقدمه مزار امامزاده حمزه مدفون شده باشد . گويا آن تفصيلى كه آن محدث جليل نگاشته در چند سال قبل بوده اكنون كه سنه 1319 [است] فى الجمله تغيير يافته و بالفعل دو پارچه سنگ مرمر غير محكوك در سر مقبره صاحب اين تفسير كبير نصب شده و از ميامن دولت مسرت اقتران ببركات سلطنت عدالت توأمان حضرت ظل اللهى چند نفر از قاريان قرآن و خدام و روشنائى معين شده در هر صبح و شام مشغول قرائت قرآن و دعاگوئى دولت قاهره مى باشند ابن حمزه در كتاب ايجاز المطالب فى ابراز المذاهب و در كتاب هادى إلى النجاة من جميع المهلكات در هر دو كتاب مى گويد كه در شهررى بودم كه شيخ ابوالفتوح رازى صاحب تفسير بموجب وصيتش در جوار مرقد امامزاده واجب التعظيم حضرت عبدالعظيم الحسنى مدفون گشت پس به نيت حج متوجه مكه معظمه شدم در وقت برگشتن گذارم به اصفهان افتاد در علنلان و بعضى ديگر از محلات آن شهر را ديدم به زيارت شيخ ابوالفتوح عجلى شافعى اصفهانى و حافظ ابونعيم كه پدر استاد او است و شيخ يوسف كه جدّ شيخ ابونعيم است و شيخ على بن سهل و امثال ايشان كه سنى و از مشايخ صوفيه بوده اند مى رفتند كه شيعه شهررى و نواحيش هزار يك به زيارت امامزاده عبدالعظيم نمى رفتند و مولانا احمد اردبيلى در كتاب حديقة الشيعة كه منسوب به ايشان است نقل كرده كه مرا گذار به اصفهان افتاد ديدم مردم اين بلده شيخ ابوالفتوح عجلى شافعى اصفهانى را شيخ ابوالفتوح رازى كرده بودند و به اين بهانه به عادت پدران خود قبر آن سنى صوفى را زيارت مى كردند پس از اين بيان معلوم مى شود كه قبر شيخ ابوالفتوح همان است كه در مزار حضرت عبدالعظيم است . ۱
اين مقدمه در چند چاپ ديگر هم، از جمله چاپ كتابخانه آية اللّه نجفى مرعشى كه با تصحيح مرتضى مدرسى منتشر شده، درج شده است . همچنين در چاپ به كوشش غلامحسين مراقبى (تهران ، 1378) در ابتداى جلد اول آمده است . اين نشانگر اهميت اين نوشته و سودمندى نكات آن است.
