را تكرار كرده يا اطلاعات شاگردان و خانواده او را آورده است. همه صفحاتى كه داراى اطلاعات راجع به ابوالفتوح است، در قسمت مأخذشناسى آمده است . ترجمه ابوالفتوح اينگونه است .
الحسين بن على بن محمد الخزاعى الرازى لقّبه منتجب الدين بالشيخ الإمام جمال الدين و كنّاه بابى الفتوح و قال انه عالم واعظ مفسر دين له تصانيف منها التفسير المسمى روض الجنان و روح الجنان فى تفسير القرآن عشرون مجلدا و روح الاحباب و روح الالباب فى شرح الشهاب قرأتهما عليه . وقال منتجب الدين فى ترجمة احمد بن الحسين بن احمد النيسابورى الخزاعى ما لفظه: اخبرنا الشيخ الإمام السعيد ترجمان كلام اللّه جمال الدين ابوالفتوح الحسين بن على بن محمد بن احمد الخزاعى الرازى النيسابورى عن والده عن جده عنه . و اقلّ ما يفيده هذا التعبير كونه فى اعلى درجات الحسن واللّه العالم و قد مرّ ضبط ابراهيم بن عبدالرحمن و ضبط الرازى فى ترجمة احمد بن اسحق.
كتاب رجالى ديگرى به نام نخبة المقال فى علم الرجال هست كه در ذيل آن هم كتاب منية الرجال فى شرح نخبة المقال از سيدشهاب الدين مرعشى نجفى آمده است. ^۱ اطلاعات اين منبع در مورد ابوالفتوح اينگونه است :
الحسين بن على بن محمد بن احمد الخزاعى الرازى صاحب تفسير روض الجنان و روح الجنان و روح الالباب و شرح الشهاب و غيرهما من تصانيف كما عن الشيخ رشيد الدين ابن شهرآشوب المازندرانى ، كذا افاد الناظم.
اقول : هو من اجلاء الاصحاب علما و ورعا ، ينتهى نسبه إلى نافع بن بديل بن ورقاء الخزاعى كما صرح به فى تفسيره ، والشيخ عبدالرحمن عم والده يعرف بالمفيد الثانى ، و يروى المترجم عن جماعة : منهم الشيخ ابوعلى الحسن بن شيخ الطائفة ، والشيخ عبدالجبار الرازى الراوى ، عن الشيخ الطوسى و غيرهما ، و قبره مزار بالرى فى صحن السيد الجليل حمزة بن موسى ، و له عقب فيهم العلماء و الادباء و النساك. ^۲

آقابزرگ تهرانى درباره كتاب و نويسنده اش نوشته است :
عدة الخلف فى عدة السلف للشيخ على بن شيرعلى البروجردى الجالبردى السهورى نزيل النجف من 1314 والمتوفى بها بالسل فى 1328 و هو «منظوم فى الرجال» . مرتب على بابين اولهما فى العلماء والمجتهدين فى عشرة فصول ، اولها فى علماء القرن الثالث عشر و تقهقر إلى القرن الرابع للهجرة و ما قبله فجعلهم فى الفصل العاشر ، و بعد خاتمة فيها ستة فوائد : 1 . مشايخ الطوسى 2 . مشايخ الصدوق 3 . مشايخ الكلينى 4 . فى النساء 5 . فى الكنى والالقاب والانساب 6 . فى جمع من علماء القرن الحاضر. ^۱

معصومعليشاه ، محمد معصوم بن زين العابدين (1270ـ1344ق)

طرائق الحقائق ، تصحيح محمدجعفر محجوب ، تهران ، كتابخانه سنائى ، بى تا ، ج2.
اين كتاب از منظر عرفانى و تصوف به بررسى مسائل به ويژه قرآن پرداخته است . نويسنده ابتدا روايتى در تفسير آيه اى از قرآن به نقل از تفسير ابوالفتوح آورده و در صفحه280 شعرى از دعبل به نقل از تفسير ابوالفتوح آورده است و در صفحه 38 نيز روايتى در تفسير آيه اى به نقل از تفسير ابوالفتوح آورده است . به هرحال، منبع سودمندى در زمينه ريشه هاى باورهاى عرفانى و صوفيانه ابوالفتوح است.

مامقانى، عبداللّه بن محمد حسن ^۲ (1252ـ1311/ 1290ـ1351ق/ 1872ـ1932م)

تنقيح المقال. تهران ، چاپ سنگى . چاپ اول: نشر آل البيت لاحياء التراث، سال 1423 ه. ج2، ص69، 155. ج1، ص1، 56، 76، 80، 336.
كتاب مامقانى از كتابهاى اصيل در زمينه رجال است . مامقانى در يك جا ترجمه ابوالفتوح را آورده است و در جاهاى ديگر ضمن تراجم ديگر رجال، همين اطلاعات