معتبرى در تفسير به پارسى است. تأليف آن در نيمه اول قرن ششم هجرى صورت گرفته است.
تفسير روض الجنان و روح الجنان ابوالفتوح در بيست جزء است كه در پنج مجلد بطبع رسيده و نسخى نيز از آن در دست است. وى در تفسير هر يك از سور اطلاعاتى درباره نام آن و شماره آيات و اينكه مكى است يا مدنى و نظرهاى قراء را درباره آيات آن و امثال اين مسائل ذكر مى كند، و آن گاه بنقل و ترجمه آيات و تفسير هر يك و ذكر نظر خود درباره معانى لغات و قراآت آنها مى پردازد و داستانها و حكايات مربوط بآن را مذكور ميدارد و در بسيارى از موارد نظرهايى درباره مسائل فقهى و كلامى ميدهد.
روض الجنان از حيث اشتمال بر فوايد لغوى و دستورى و نثر ساده يى كه دارد حائز اهميت بسيار است. سبك نثر آن كهنه و مشتمل بر بسيارى از لغات و تعبيرات و تركيباتى است كه در جاى ديگر كمتر مى توان يافت و مخصوصا اثر لهجه رازى در آن بشدت ملاحظه مى شود.
صفا آن گاه به تبصرة العوام به عنوان اثرى منسوب به ابوالفتوح مى پردازد و مى نويسد:
كتاب تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام ۱ از كتب مشهور فارسى در ذكر ملل و نحل است كه بدست يكى از علماى شيعه اماميه در حدود اوايل قرن هفتم تأليف شده است. درباره مؤلّف و زمان تأليف آن اطلاع صحيح دقيقى در دست نيست. بعضى و از جمله عبداللّه افندى مؤلف رياض العلما آن را به شيخ ابوالفتوح رازى صاحب تفسير روض الجنان نسبت داده و برخى مؤلّف آن را به اشتباه سيد شريف علم الهدى ابوالقاسم على بن حسين مرتضى (م. 436) دانسته اند و اين هر دو قول به علت آنكه مسلما تأليف كتاب در پايان قرن ششم يا آغاز قرن هفتم انجام گرفته، باطل است. صاحب روضات الجنات كتاب تبصرة العوام را تأليف سيد مرتضى بن
