عزيزى، ف.

«روشهاى تفسير قرآن». مبين، پيش ش 2، پائيز 1373. ص16ـ20.
نويسنده ضمن بيان روشهاى تفسير قرآن، در ذيل توضيح تفسير لغوى به توصيف اجمالى تفسير روض الجنان و روح الجنان ابوالفتوح رازى مى پردازد.

فياض، على اكبر

«قديمى ترين كتاب در كتابخانه آستان قدس رضوى». ارمغان، ش 24، ص130ـ132.
نويسنده كتابهاى روض الجنان، منطق ارسطو، ازهار الافكار، اخبار البلدان و مقاصد الالحان را به عنوان كتاب قديمى معرفى و گزارش كرده است.

قزوينى، محمد (علامه قزوينى)

«ابوالفتوح رازى و تفسير او». مقالات علامه قزوينى، به كوشش عبدالكريم جربزه دار ، تهران، اساطير، 1362. ج1، ص1، 10، 11.
«استناد به اشعار فارسى در تفسير ابوالفتوح رازى». گلستان قرآن، ش 115، دوشنبه 26 تيرماه 1380. ص28.
«تاريخ تقريبى تفسير ابوالفتوح رازى». گلستان قرآن، ش 114، تير 1380. ص31ـ33.
«تعبيرات اصطلاحات و لغات نادره تفسير ابوالفتوح رازى». گلستان قرآن، ش 116، دوره جديد ش 72، دوشنبه 1 مرداد 1380. ص32ـ37.
«نگاهى كوتاه به زندگى ابوالفتوح رازى، مؤلّف تفسير ارزشمند روح الجنان». گلستان قرآن، ش 113، تيرماه 1380. ص35ـ39.
مهمترين نوشته قزوينى درباره ابوالفتوح، خاتمة الطّبع نام دارد كه قبلاً گزارش شده است. قطعه هايى از خاتمة الطّبع به آدرسهاى فوق در گلستان قرآن چاپ شده است.

زادهوش، محمدرضا

«روض الجنان». آينه پژوهش، ش 63 و 64، ص52ـ77.

ساغروانيان، جليل

«دستور باش و تفسير ساختى ويژه در روض الجنان و روح الجنان». مشكوة، ش 27، تابستان 1369. ص80ـ95.

صفرى نادرى، حسن

«مهمترين تفاسير شيعى تا قرن 11هجرى قمرى». كيهان هوايى. ش 957، 29 آبان 1370. ص12.
نويسنده ضمن توصيف اجمالى تفاسير شيعى از قرن اول تا 11 هجرى، ذيل تفاسير قرن ششم هجرى، از تفسير روض الجنان و روح الجنان نوشته ابوالفتوح رازى ياد كرده است . نويسنده اين تفسير را در كنار تفسير مجمع البيان لعلوم القرآن وشته طبرسى و تفسير كشف الاسرار و عدة الابرار، نوشته خواجه عبداللّه به روش تطبيقى بررسى كرده است و از روض الجنان به عنوان يكى از مهمترين تفاسير اين قرن ياد مى كند.

عاشورى تلوكى، نادعلى

«نسخ از ديدگاه ابوالفتوح رازى». حوزه اصفهان، ش 2، شهريور 1379. ص44ـ66.

عاطفى، حسن

«نگاهى به قرآن كريم ترجمه ابوالفتوح رازى و مقايسه اى با ترجمه تفسير طبرى و ترجمه اى كهن». آينه پژوهش، ش 75، مرداد 1381. ص61ـ67.