57
مأخذ شناسي ابوالفتوح رازي

كه خواننده مى تواند در كليشه صفحه چهارده جلد يازدهم از چاپ حاضر ملاحظه كند ، نكته هايى را در سرگذشت اين تفسير روشن مى كند :
اين تاريخ چه پايان استنساخ مجلّد حاضر بر دست كاتب اصلى و چه تاريخ ختم اين بخش از تفسير به خامه خود شيخ ابوالفتوح خزاعى بوده باشد ، در هر صورت اين نكته را مسلّم مى دارد كه دست كم تأليف نيمه اول اين تفسير و شايد هم تأليف تمامى آن در سال مذكور (533 هجرى) به پايان رسيده و بنابراين شروع به تأليف آن بايستى سالها پيش از اين و احتمالاً در اوايل دهه دوم قرن ششم هجرى باشد . در اين صورت به احتمال قريب به يقين دستنويس مورد بحث از روى نسخه اى به خطّ مؤلّف و يا نسخه اى مربوط به زمان صاحب تفسير ، كه شايد به رؤيت و تأييد او نيز رسيده ، استنساخ گرديده است ؛ و در اين صورت بطور قطع و يقين بايد اعلام شود كه : تاريخ آغاز به تأليف كتاب پيش از سال 533 بوده است.
چنان كه پيش از اين ديديم مرحوم قزوينى با استدلالهاى محكم تاريخى ، به اين نتيجه رسيده كه «تاريخ تأليف تفسير حاضر از طرفى به ظنّ غالب مقدّم بر حدود 510 نبوده است و از طرفى ديگر به نحو قطع و يقين و به دليل خارجى ـ حسّى [تاريخ تحرير نسخه 134 كتابخانه آستان قدس رضوى ]مؤخر از سنه 556 نيز نمى تواند باشد . پس تاريخ آن محصور خواهد بود مابين حدود 510ـ556». ۱
به هرحال، پژوهشگران هر كدام با تكيه بر روشى تلاش كرده اند تاريخ تأليف اين تفسير را به دست آورند، ولى مهمترين آنها دو روش فوق است كه يكى متكى بر قراين متنى و ديگرى متّكى بر قراين خارجى مى باشد.

ساختار : تفسير روض الجنان تفسيرى است با سبك واعظانه و آنچه درباره اعتقادات كلامى و فقه بيان كرده احتمالاً براى رعايت حال و نياز مخاطبان عامه و فارسى خوان بوده است چنان كه گاهى به مشرب عرفا و صوفيه كه آنان را «اهل معانى

1.روض الجنان ، تصحيح ياحقى و ناصح ، ج ۱ ، ص شصت ـ شصت و يك .


مأخذ شناسي ابوالفتوح رازي
56

او مؤخر از آندوى ديگر است احتمال دهيم كه تأليف كتاب در حال حيات او بوده در مورد دو نفر اول يعنى فصيحى نحوى و سنائى اين احتمال بغايت ضعيف است. ۱
ياحقى و ناصح كه اخيرا بهترين چاپ روض الجنان را عرضه كردند ، با قراين موجود در نسخه ها درصدد به دست آوردن تاريخ تأليف اين اثر برآمدند . روش ابتكارى آنان قابل توجه است. اين شيوه مبتنى بر نكات موجود در متن است و متمايز از روش قزوينى كه متّكى به قراين خارجى است مى باشد. اين شيوه را خود آنان اينگونه گزارش داده اند:
تاريخ اين تفسير را از تصفّح نسخه ها مى توان به دست آورد . نكته هايى كه مى توان از آنها استفاده كرد : يكى از دستنويسهاى معتبر و بسيار كهنى كه به دليل قدمت و ديگر ملاكهاى نسخه شناسى در مجلّدات 11 و 12 به عنوان اساس مورد استفاده قرار گرفته است ، نسخه نفيسى است متعلّق به كتابخانه شخصى مرحوم ميرجلال الدين محدّث ارموى مورّخ 579 كه پس از نسخه هاى (آت و آك) يعنى نسخه هاى اساس مجلّدات 16 و 17 و 20 قديمترين دستنويسهايى است كه در اختيار ماست . مجلّد يازدهم اين نسخه با اين خطبه مهم پايان مى پذيرد :
«تمّت المجلد الحادية عشر ، و يتلوه فى الثانية عشر سورة النحل . و وقع الفراغ منه فى العاشر من صفر سنة ثلاث و ثلاثين و خمس مائة ، واللّه المستعان على اتمامه و هو المتفضّل باحسانه و فرغ منه فى يوم الخامس الثانى من صفر سنة تسع و سبعين و خمس مائة . و هذا خط احقر عباد اللّه ، الحسين بن محمد بن الحسن بن ابراهيم بن محمد بن متكا العمّار ، حامدا للّه و شاكرا لنعمه و مصلّيا على نبيّه محمد وآله .»
آنچه از اين خطبه برمى آيد، اين است كه اين مجلّد كه استنساخ آن در روز پنجشنبه دوم صفر سال 579 پايان يافته از روى نسخه اى نوشته شده كه كتابت آن ، روز دهم صفر سال 533 هجرى تمام شده بوده است . تاريخ 533

1.خاتمة الطّبع ، به نقل از مجله گلستان قرآن ، ش۷۰ ، ۱۸ تير ۱۳۸۰ ، ص۲۹ـ۳۰ .

  • نام منبع :
    مأخذ شناسي ابوالفتوح رازي
    سایر پدیدآورندگان :
    مهريزي، مهدي؛ زماني نژاد، علي اكبر
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1384
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 74456
صفحه از 293
پرینت  ارسال به