۴۵۳.امام صادق عليه السلام- در باره اين سخن خداوند متعال:(و از ديرباز [در انتظار آن] ، بر كسانى كه كافر شده بودند ، پيروزى مىجستند . پس همين كه آنچه [از اوصافش ]مىشناختند ، برايشان آمد ، انكارش كردند)-: در فاصله ميان محمّد و عيسى - كه درود خدا بر آن دو باد - ، قومى بودند كه بتپرستان را از ظهور پيامبر صلى اللَّه عليه و آله مىترساندند و مىگفتند: پيامبرى ظهور خواهد كرد كه بتهاى شما را در هم مىشكند و با شما ، چنين و چنان مىكند؛ امّا چون پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله ظهور كرد ، به انكار او پرداختند.
۴۵۴.امام صادق عليه السلام : اين آيه ، در باره يهود و نصارا ، نازل شد. خداوند - تبارك و تعالى - مىفرمايد: (كسانى كه به ايشان ، كتاب داديم) ، يعنى تورات و انجيل را . (او را مىشناسند) ، يعنى پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله را. (همان گونه كه فرزندان خود را مىشناسند)؛ چرا كه خداوند عزّ وجلّ در تورات و زبور و انجيل ، از ويژگىهاى محمّد صلى اللَّه عليه و آله و خصوصيات ياران او و مبعوث شدنش و هجرت كردنش ، براى آنان ياد كرده بود. خداوند مىفرمايد: (محمّد ، فرستاده خداست و كسانى كه با اويند ، بر كافران ، سختگير و با همديگر ، مهربان اند . آنان را در ركوع و سجود مىبينى [ و ] فضل و خشنودى خدا را خواستارند. علامت [مشخّصه] آنان ، بر اثر سجود در چهرههايشان است. اين ، صفت ايشان است در تورات و صفت آنها در انجيل) . اين مشخّصه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله و ياران او در تورات و انجيل بود . از اين رو ، زمانى كه خداوند ، او را مبعوث كرد ، اهل كتاب ، وى را شناختند [و دانستند كه او ، همان پيامبر موعود است] ، چنان كه خداوند - جلّ جلاله - فرموده است: (پس همين كه آنچه [از اوصافش ]مىشناختند ، برايشان آمد ، انكارش كردند) .
پيش از آمدن پيامبر صلى اللَّه عليه و آله، يهوديان به عربها مىگفتند: اى عربها! اكنون ، زمان پيامبرى است كه در مكّه ظهور مىكند و به مدينه هجرت مىنمايد . او آخرين و برترينِ پيامبران است. در چشمانش ، سرخىاى ديده مىشود و ميان دو كِتف او ، مُهر نبوّت است. عبا مىپوشد . به پارهنانى و چند دانه خرما ، بسنده مىكند . بر الاغ برهنه ، سوار مىشود . خندان و كُشنده است . شمشيرش را بر دوش خود مىنهد و از رو در رو شدن با كسى ، باك ندارد . قلمروى او، تا آن جا كه شتر و اسبى رود، مىرسد، و خداوند ، به واسطه او ، شما را - اى گروه عرب - همچون قوم عاد ، نابود مىكند. پس چون خداوند ، پيامبرش را، با اين ويژگىها[يى كه مىگفتند ، ]بر انگيخت، [يهوديان] بر وى رَشك بردند و به انكارش برخاستند، همچنان كه خداوند ، فرموده است: (و از ديرباز [در انتظار آن] ، بر كسانى كه كافر شده بودند، پيروزى مىجستند . پس همين كه آنچه [از اوصافش ]مىشناختند ، برايشان آمد، انكارش كردند).