۵۱۰.تفسير القمّى- درباره آيه شريف :(كسانى كه به ايشان كتاب داديم ، او را مىشناسند ، چنان كه فرزندان خود را مىشناسند ...)-: عمر بن خطّاب به عبد اللَّه بن سلام گفت: آيا محمّد در كتاب شما معرّفى شده است؟
عبد اللَّه بن سلام گفت: آرى . به خدا سوگند ، هر گاه او را در ميان شما ببينيم، به واسطه وصفى كه خداوند از او براى ما كرده است، وى را همان گونه مىشناسيم كه هر يك از ما ، فرزندش را در جمع كودكان مىشناسد، و سوگند به آن كه ابن سلام به او سوگند مىخورد، كه من ، محمّد را حتّى از فرزند خودم بهتر مىشناسم.
۵۱۱.تفسير الطبرى- به نقل از سُدّى ، در باره آيه شريف :(كسانى كه نشانههاى روشن و رهنمودى را كه فرو فرستاديم، پس از آن كه آن را براى مردم ، در كتاب توضيح دادهايم، نهفته مىدارند)-:آوردهاند كه مردى يهودى با مردى از انصار به نام ثَعلَبة بن غَنَمه ، دوست بود. ثَعلَبه به او گفت: آيا محمّد را نزد خود [در تورات] مىشناسيد؟
يهودى گفت: نه.
ثعلبه گفت: محمّد ، همان «نشانههاى روشن» است.
۵۱۲.تفسير الطبرى- به نقل از عَكرِمه -: آيه شريف : (كسانى كه آنچه را خدا از كتابْ فرو فرستاده است ، پنهان مىدارند) و اين آيه شريف [سوره] آل عمران: (كسانى كه پيمان خدا و سوگندهاى خود را به بهايى اندك مىفروشند)، هر دو، در باره يهود ، نازل شده اند .