۶۲۹.امام صادق عليه السلام: پيامبر صلى اللَّه عليه و آله هر گاه دچار ضعف و بىحالى مىشد يا چشم مىخورْد يا سرْدرد مىگرفت ، دستش را مىگشود و فاتحة الكتاب و مُعوّذتين (سورههاى فلق و ناس) را مىخواند . سپس دست خود را به صورتش مىكشيد و ناراحتىاش از بين مىرفت.
۶۳۰.طبّ الأئمّة عليهم السلام ، ابنا بسطام- به نقل از مُفضّل بن عمر -: مردى از دوستداران امام صادق عليه السلام در حالى كه تبدار و ناخوشْ احوال بود، بر ايشان وارد شد . امام عليه السلام فرمود: «چرا رنگت پريده است؟» .
گفت : فدايت شوم! يك ماه است كه تب شديدى دارم و تبم قطع نمىشود . با هر نسخهاى كه طبيبان به من توصيه كردهاند، خودم را معالجه كردهام ؛ امّا هيچ فايدهاى نداشته است.
امام صادق عليه السلام به او فرمود: «دكمههاى پيراهنت را باز كن و سرت را داخل پيراهنت بِبَر و اذان و اقامه بگو و سپس هفت مرتبه سوره حمد را بخوان» .
آن مرد مىگويد: اين كار را كردم و در دَم ، حالم خوب شد.
۶۳۱.امام صادق عليه السلام: هر كس به مرضى مبتلا شد، هفت مرتبه سوره حمد را در گريبان خود بخوانَد . اگر برطرف نشد ، هفتاد مرتبه بخوانَد، كه من بهبودش را ضمانت مىكنم .
۶۳۲.امام باقر عليه السلام: كسى كه سوره حمد بهبودش نبخشد، هيچ چيز ديگر ، بهبودش نمىبخشد.
