فصل چهارم : مجموعهاى از بركات قرآن
۵۸۵.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: اگر زندگى نيكبختان، مُردن شهيدان، نجات در روز حسرت، داشتن سايهاى در روز سوزان و هدايت در روز گمراهى را مىخواهيد، قرآن را فرا بگيريد [و آن را همواره بخوانيد]؛ چرا كه قرآن، سخن [خداى ]مهربان و مايه حفظ از شيطان و سنگينى ترازو[ى اعمال ]است.
۵۸۶.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: اين قرآن، همان نور روشنگر، ريسمان محكم، دستاويز استوار ، مرتبه والا ، بهترين شفا، بزرگترين فضيلت و بالاترين سعادت است. هر كه از آن ، روشنايى گرفت ، خداوند ، روشنايىاش بخشيد و هر كه در كارهايش خود را به آن گِره زد ، خداوند ، او را مصون داشت و هر كه به آن چنگ زد ، خداوند ، نجاتش داد . هر كه از احكام آن جدا نشد ، خداوند ، رفعتش بخشيد و هر كه از آن شفا جُست ، خداوند ، شفايش داد. هر كه آن را بر جز آن مقدّم داشت ، خداوند ، هدايتش كرد و هر كه هدايت را در غير آن جست ، خداوند ، گمراهش نمود . هر كه آن را جامه زيرين و رويين خود ، قرار داد [و وجودش را با آن آميخت] ، خداوند ، سعادتمندش كرد و هر كه آن را پيشوا و مقتداى خود و تكيهگاه و مقصد نهايى خود قرار داد ، خداوند ، او را به بهشتهاى پُرنعمت و زندگى بىگَزَند و آرام رسانْد. از اين رو ، فرموده است : (رهنمود) ؛ يعنى اين قرآن ، رهنمودى است ، (و بشارتى براى مؤمنان) ؛ يعنى در آخرت ، براى آنان ، بشارت [و مايه شادمانى ]است.
