۱۵۴۶.امام على عليه السلام- در پاسخِ پرسشهايى كه قيصر ، فرمانرواى روم ، فرستاده بود -: امّا سخن خداوند كه : (راه آنان كه به ايشان نعمت دادى)، اين نعمت ، همان نعمتى است كه خداوند به پيامبران و صدّيقان (راستْدينانِ) پيشين ، عطا كرد۱. از پروردگارمان مىخواهيم كه به ما نيز عطا فرمايد.
۱۵۴۷.امام عسكرى عليه السلام- در تفسير منسوب به ايشان -: [در باره] اين سخن خداوند متعال: (غير از خشم شدگان، و نه گمراهان)، امير مؤمنان عليه السلام فرمود: «خداوند عزّ وجلّ، به بندگانش دستور داده كه راه نعمت داده شدگان را از او طلب كنند - و نعمت دادهشدگان، عبارتاند از: پيامبران، صدّيقان، شهدا، صالحان - ، و به خداوند، پناه ببرند از خشم شدگان، كه يهودند، و خداوند متعال در باره آنان فرموده است: (بگو: آيا شما را به بدتر از [صاحبان] اين كيفر در پيشگاه خداوند، خبر دهم؟ همانان كه خدا لعنتشان كرده و بر آنان خشم گرفته است)و نيز [فرمان داده كه] پناه ببرند به او از راه گمراهان، و آنان كسانى هستند كه خداوند متعال در بارهشان فرموده است: (بگو: اى اهل كتاب! در دين خود به ناحق، گزافهگويى نكنيد، و از هوس گروهى كه پيشتر گمراه شدند و بسيارى را [هم] گمراه كردند و [خود] از راه ميانه منحرف گرديدند، پيروى نكنيد) و آنان، مسيحيان هستند» .
سپس امير مؤمنان عليه السلام فرمود: «هر كس به خداوند، كافر شود، بر او خشم شده و از راه خداوند عزّ وجلّ گمراه گشته است» .
