۱۶۰۴.مسند ابن حنبل- به نقل از ابو ميمونه -: ابو هريره خدمت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله رسيد و به ايشان گفت: من هر وقت شما را مىبينم، خيالم آسوده و چشمم روشن مىشود . مرا از (هر چيز [را از آب قرار داديم] )آگاه كن.
فرمود: «هر چيزى را خداوند عزّ وجلّ از آب آفريد» .
۱۶۰۵.امام على عليه السلام- در سخنرانىاى كه در آن ، آفرينش جهان را توصيف مىكند -:آن گاه خداى سبحان ، فضاهاى شكافته و كرانههاى باز و هواى بين جَو را آفريد ، و در آنها آبى را كه موجهاى آن در هم مىشكست و بر هم مىآمد ، جارى ساخت ، و آن آب را بر بادى شديد و پُروَزش ، سوار كرد و به باد ، فرمان داد تا آب را باز گرداند ، و باد را بر بستن آب ، مأمور كرد و در مرز آن ، نگه داشت . هوا از زير باد ، شكافته شد و آب ، بر بالاى آن روان گشت .
آن گاه خداى عزّ وجلّ ، بادى بى بار و عقيم (بدون ابر بارانزا يا باران بارورساز زمين) بيافريد ؛ وزش آن را پياپى ، جارى شدنش را تند ، و خاستگاهش را دور ساخت . آن گاه ، فرمان داد كه آب خروشنده را بگردانَد و موج دريا را به خروش آورَد .
باد ، آب را چون مشكِ سقّا بجنبانْد و در فضا به وزش در آورْد و آغاز آن را به پايانش ، و آرامِ آن را به متلاطمِ آن برگردانْد ، تا آن كه موجها بلند شدند و كفها به رو آمدند .
آن گاه، كفها را در هواى باز و فضاى گسترده، بالا آورد و از آنها ، هفت آسمان را پديدار ساخت ، چنان كه در قسمت زيرين آسمانها ، موجى بازداشته نهاد ، و در قسمت بالاى آنها سقفى محفوظ و پوششى بلند قرار داد ، بدون ستونى كه آن را نگه دارد و ميخى كه آن را به نظم آورَد .
آن گاه ، آسمانها را به كوكبهاى زيبا و نور ستارگان بياراست ، و در آنها چراغى فروزان و ماهى درخشان در فلكى چرخان و سقفى راهپيما و پُرستاره ، روان ساخت .
