ج - گواهى دادن كسى كه علم كتاب ، نزد اوست
قرآن
(و كسانى كه كافر شدند، مىگويند: تو فرستاده نيستى. بگو: كافى است خدا و آن كس كه نزد او، علم كتاب است، ميان من و شما گواه باشد).
(آيا كسى كه از جانب پروردگارش بر حجّتى روشن است و شاهدى از [ خويشان ] او ، پيرو آن است، و پيش از وى [ نيز ] كتاب موسى ، راهبر و مايه رحمت بوده است [ ، دروغ مىبافد ]؟ آنان [كه در جستجوى حقيقتاند] ، به آن مىگروند و هر كس از گروهها[ ى مخالف ] به آن كفر ورزد ، آتش ، وعدهگاه اوست. پس در آن ، ترديد مكن كه آن ، حق است [ و ] از جانب پروردگارت [ آمده است ] ؛ ولى بيشتر مردم ، باور نمىكنند).
حديث
۱۷۳۵.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله:(آيا كسى كه از جانب پروردگارش بر حجّتى روشن است)، [منظور ،] من هستم، (و شاهدى از [ خويشان ]او ، پيرو آن است) ، على است.
۱۷۳۶.امام على عليه السلام- در باره آيه(آيا كسى كه از جانب پروردگارش بر حجّتى روشن است و شاهدى از [ خويشان ]او، پيرو آن است)-: پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله آن كسى است كه از جانب پروردگارش دليل آشكار دارد، و آن شاهدى كه براى اوست و از اوست ، من هستم .
د - شناخت عالمان بنى اسرائيل و ايمان آوردن شمارى از عالمان اهل كتاب
قرآن
(و [ وصفِ ] آن در كتابهاى پيشينيان آمده است. آيا براى آنان، اين خود ، دليلى روشن نيست كه علماى بنى اسرائيل از آن اطّلاع دارند؟).
(و هنگامى كه از جانب خداوند ، كتابى كه تأييد كننده آنچه نزد آنان است ، برايشان آمد و از ديرباز [ در انتظارش ] بر كسانى كه كافر شده بودند ، پيروزى مىجستند ، همين كه آنچه [ اوصافش ] را مىشناختند ، برايشان آمد، انكارش كردند. پس لعنت خدا بر كافران باد!).
