۱۲۹۶.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله- از اندرزهاى ايشان به ابن مسعود -:اى پسر مسعود! هر گاه كتاب خداوند متعال را تلاوت كردى و به آيه‏اى رسيدى كه در آن ، امر و نهيى است، به جهت دقّت كردن و انديشيدن در آن، تكرارش كن و از آن ، بى توجّه مگذر؛ زيرا نهى آن به ترك گناهان ، و امرش به انجام دادن كارهاى نيك و درست ، راه‏نمايى مى‏كند .

۱۲۹۷.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله- در سفارشى به معاذ بن جبل -: تو را به ترس از خدا... و فهم و دانايى در قرآن ، سفارش مى‏كنم .

۱۲۹۸.كنز العمّال- به نقل از عمير بن هانى -: گفتند: اى پيامبر خدا ! ما از قرآن خواندن شما ، چيزى حس مى‏كنيم كه از قرآن خواندن خودمان، وقتى در تنهايى مى‏خوانيم، آن را احساس نمى‏كنيم .
فرمود: «بله ! من آن را عميق مى‏خوانم و شما آن را سطحى مى‏خوانيد» .
گفتند : اى پيامبر خدا ! [خواندنِ‏]عميق چيست؟
فرمود: «مى‏خوانم، در آن مى‏انديشم و به آنچه در آن است ، عمل مى‏كنم ؛ ولى شما آن را چنين مى‏خوانيد» و دست خويش را نشان داد و آن را حركت داد .^۱

۱۲۹۹.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: قرائت جز با انديشيدن ، قرائت نيست و عبادت جز با شناخت ، عبادت نيست و يك مجلسِ دين‏شناسى ، بهتر از شصت سال عبادت است.

۱۳۰۰.مسند ابن حنبل- به نقل از اَنَس -: مشغول خواندن قرآن بوديم و در ميان ما عرب و غير عرب و سياه و سفيد بود . پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله [از خانه‏اش‏] به طرف ما خارج شد و فرمود: «شما در وضع خوبى هستيد: كتاب خدا را مى‏خوانيد و پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله در ميان شماست ؛ امّا به زودى ، زمانى بر مردم مى‏آيد كه قرآن را صيقل مى‏دهند ، چنان كه چوب تير را صيقلى مى‏كنند^۲ و در همين دنيا مزد خود را مى‏گيرند و آن را به آخرت ، موكول نمى‏كنند».

۱۲۹۶.عنه صلى اللَّه عليه و آله- مِن مَواعِظِهِ لِابنِ مَسعودٍ -: يَابنَ مَسعودٍ ، إذا تَلَوتَ كِتابَ اللَّهِ تَعالى‏ فَأَتَيتَ عَلى‏ آيَةٍ فيها أمرٌ ونَهيٌ فَرَدِّدها نَظَراً وَاعتِباراً فيها ، ولا تَسهَ عَن ذلِكَ ؛ فَإِنَّ نَهيَهُ يَدُلُّ عَلى‏ تَركِ المَعاصي ، وأمرَهُ يَدُلُّ عَلى‏ عَمَلِ البَرِّ وَالصَّلاحِ .^۱

۱۲۹۷.عنه صلى اللَّه عليه و آله- في وَصِيَّةٍ لِمُعاذِ بنِ جَبَلٍ -: واُوصيكَ بِتَقوَى اللَّهِ ... وَالفِقهِ فِي القُرآنِ .^۲

۱۲۹۸.كنز العمّال عن عمير بن هاني : قالوا: يا رَسولَ اللَّهِ ، إنّا لَنَجِدُ لِلقُرآنِ مِنكَ ما لا نَجِدُهُ مِن أنفُسِنا إذا نَحنُ خَلَونا ، قالَ صلى اللَّه عليه و آله : أجَل ، أنَا أقرَؤُهُ لِبَطنٍ وأنتُم تَقرَؤونَهُ لِظَهرٍ ، قالوا: يا رَسولَ اللَّهِ ، مَا البَطنُ ؟ قالَ: أقرَأُ ، أتَدَبَّرُهُ وأعمَلُ بِما فيهِ ، وتَقرَؤونَهُ أنتُم هكَذا - وأشارَ بِيَدِهِ فَأَمَرَّها - .^۳

۱۲۹۹.رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله : لاقِراءَةَ إلّا بِتَدَبُّرٍ ، ولا عِبادَةَ إلّا بِفِقهٍ ، ومَجلِسُ فِقهٍ خَيرٌ مِن عِبادَةِ سِتّينَ سَنَةً .^۴

۱۳۰۰.مسند ابن حنبل عن أنس : بَينَما نَحنُ نَقرَأُ ، فينَا العَرَبِيُّ وَالعَجَمِيُّ ، وَالأَسوَدُ وَالأَبيَضُ ، إذ خَرَجَ عَلَينا رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله فَقالَ : أنتُم في خَيرٍ ، تَقرَؤونَ كِتابَ اللَّهِ وفيكُم رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله ، وسَيَأتي عَلَى النّاسِ زَمانٌ يُثَقِّفونَهُ ، كَما يُثَقِّفونَ القِدحَ ، يَتَعَجَّلونَ اُجورَهُم ولا يَتَأَجَّلونَها^۵ .^۶