۱۳۰۱.كنز العمّال- به نقل از ابن عبّاس -: پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود : «زمانى بر مردم مى‏آيد كه قرآن در قلب‏هاى آنان كهنه مى‏شود و به شدّت سقوط مى‏كنند» .
كسى گفت : اى پيامبر خدا ! چگونه سقوط مى‏كنند؟
فرمود: «هر يك از آنها قرآن مى‏خواند ؛ امّا شيرينى و لذّتى احساس نمى‏كند. هر يك از آنها سوره را شروع مى‏كند و هدفش فقط رسيدن به آخر آن است. اگر به آنچه از آن نهى شده‏اند ، عمل كنند، مى‏گويند: "پروردگارا! ما را بيامرز" و اگر واجبات را ترك كنند، مى‏گويند: "پروردگار، ما را كه هيچ شريكى برايش قائل نيستيم ، عذاب نمى‏كند". حالت اميد بر آنها حاكم است و حالت ترس در آنها نيست . اينان ، كسانى هستند كه خدا لعنتشان كرده و كر و كورشان گردانيده است . (آيا به آيات قرآن نمى‏انديشند، يا بر دل‏هايشان قفل‏هايى نهاده شده است ؟)» .

۱۳۰۲.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: هر گاه يكى از شما شب برخاست و [از شدّت خواب آلودگى ،] قرآن را نامفهوم ادا كرد و نفهميد كه چه مى‏گويد، برود بخوابد.

۱۳۰۳.امام على عليه السلام: آگاه باشيد كه در قرآن خواندنى كه با تدبّر همراه نباشد ، خيرى نيست.

۱۳۰۴.امام على عليه السلام: قرآن را بياموزيد؛ چرا كه بهترين سخن است ، و در آن ، دانا شويد؛ چرا كه قرآن ، بهار دل‏هاست.

۱۳۰۵.امام على عليه السلام: در آيات قرآن بينديشيد و از آن ، عبرت آموزيد؛ چرا كه قرآن ، رساترينِ عبرت‏هاست .

۱۳۰۱.كنز العمّال عن ابن عبّاس : قال رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله : يَأتي عَلَى النّاسِ زَمانٌ يَخلَقُ القُرآنُ في قلوبهم ، يَتَهافَتونَ تَهافُتاً ، قيلَ: يا رَسولَ اللَّهِ ، وما تَهافُتُهُم؟
قالَ: يَقرَأُ أحَدُهُم فَلا يَجِدُ حَلاوَةً ولا لَذَّةً ، يَبدَأُ أحَدُهُم بِالسّورَةِ وإنَّما نَهمَتُهُ ^۱ آخِرُها ، فَإِن عَمِلوا ما نُهوا عَنهُ قالوا: رَبَّنَا اغفِرلَنا ، وإن تَرَكُوا الفَرائِضَ قالوا: لا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ ونَحنُ لا نُشرِكَ بِهِ شَيئاً ، أمرُهُم رَجاءٌ ولا خَوفَ فيهِم ، اُولئِكَ الَّذينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ ، فَأَصَمَّهُم وأعمى‏ أبصارَهُم «أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْءَانَ أَمْ عَلَى‏ قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا»^۲. ^۳

۱۳۰۲.رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله : إذا قامَ أحَدُكُم مِنَ اللَّيلِ فَاستَعجَمَ القُرآنُ عَلى‏ لِسانِهِ‏^۴ ، فَلَم يَدرِ ما يَقولُ ، فَليَضطَجِع .^۵

۱۳۰۳.الإمام عليّ عليه السلام : ألا لا خَيرَ فِي قِراءَةٍ لَيسَ فيها تَدَبُّرٌ .^۶

۱۳۰۴.عنه عليه السلام : تَعَلَّمُوا القُرآنَ ؛ فَإِنَّهُ أحسَنُ الحَديثِ ، وتَفَقَّهوا فيهِ ؛ فَإِنَّهُ رَبيعُ القُلوبِ .^۷

۱۳۰۵.عنه عليه السلام : تَدَبَّروا آياتِ القُرآنِ وَاعتَبِروا بِهِ ؛ فَإِنَّهُ أبلَغُ العِبَرِ .^۸