ه - گريستن و گريهنمايى كردن
۱۳۲۶.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: قرآن بخوانيد و گريه كنيد، و اگر گريهتان نيامد، وانمود به گريستن كنيد.
۱۳۲۷.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: اين قرآن، با اندوه ، نازل شده است . پس هر گاه آن را مىخوانيد ، گريه كنيد و اگر گريهتان نمىآيد ، خود را به گريستن بزنيد، و آن را با آواز خوش بخوانيد، كه هر كس آن را با آواز خوش نخواند ، از ما نيست.
۱۳۲۸.الزهد ، ابن مبارك- به نقل از خالد بن يسار -: هنگامى كه ابن اُمّ عبد ، آن (سوره نساء) را بر پيامبر صلى اللَّه عليه و آله خواند، ايشان گريست و گريهاش چنان بالا گرفت كه برخاست و عبايش را بر سرش كشيد و به خانه رفت.
۱۳۲۹.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: هيچ چشمى نيست كه با خواندن قرآن ، اشكش سرازير شود ، مگر اين كه در روز قيامت، چشمش روشن۱ است .
۱۳۳۰.شعب الإيمان- به نقل از عبد اللَّه بجلى -: پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله به ما فرمود : «من سوره تكاثر را برايتان مىخوانم و هر كس گريهاش گرفت، به بهشت مىرود». آن گاه شروع به خواندن كرد و برخى گريستند.۲ برخى نيز گريه نكردند. كسانى كه گريهشان نيامده بود، گفتند : اى پيامبر خدا! سعى كرديم كه گريه كنيم ؛ امّا نتوانستيم.
فرمود: «دوباره آن را برايتان مىخوانم. هر كس گريهاش گرفت ، به بهشت مىرود و هر كس نتوانست بگريد، خودش را به گريستن بزند».
