۱۳۶۸.صحيح مسلم- به نقل از ابو سلمه -: پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله به عبد اللَّه بن عمرو فرمود: «قرآن را در يك ماه بخوان». [عبد اللَّه بن عمرو ]گفت: گفتم : اى پيامبر خدا ! من بيشتر هم مى‏توانم بخوانم.
فرمود: «پس در بيست روز بخوان». گفت: گفتم: اى پيامبر خدا ! من بيشتر هم مى‏توانم بخوانم.
فرمود: «پس در ده روز بخوان» . گفت: گفتم : اى پيامبر خدا ! من بيشتر هم مى‏توانم بخوانم.
فرمود: «پس در هفت روز بخوان و از اين جلوتر مرو».

۱۳۶۹.المعجم الكبير- به نقل از حبّان بن واسع انصارى ، از پدرش -:قيس بن ابى صعصعه گفت : اى پيامبر خدا ! قرآن را در چه مدّتى بخوانم؟ فرمود: «در پانزده روز». گفت: احساس مى‏كنم كه بيشتر مى‏توانم بخوانم.
فرمود: «در يك هفته». گفت: من بيشتر هم مى‏توانم بخوانم.
او مدّت زمانى ، قرآن را بدين منوال مى‏خواند تا آن كه پير شد و [بر اثر ابتلا به چشم‏درد ]چشمانش را با پارچه‏اى مى‏بست . سپس دست از اين روش برداشت و هر پانزده روز ، قرآن را ختم مى‏كرد.
او گفت: كاش دستور اوّل پيامبر خدا [يعنى ختم قرآن در هر پانزده روز ]را پذيرفته بودم!

۱۳۷۰.الكافى- به نقل از على بن ابى حمزه -: ابو بصير از امام صادق عليه السلام سؤال كرد و من نيز حاضر بودم . گفت : فدايت شوم! من قرآن را در يك شب بخوانم؟
فرمود: «نه» . گفت : در دو شب؟
فرمود: «نه» ، تا رسيد به شش شب . در اين هنگام ، امام عليه السلام با دستش اشاره كرد و فرمود: «آها» و سپس فرمود: «اى ابو محمّد! پيش از شما، ياران محمّد صلى اللَّه عليه و آله ، قرآن را در يك ماه و كمتر مى‏خواندند» .

۱۳۷۱.الكافى- به نقل از محمّد بن عبد اللَّه -: به امام صادق عليه السلام گفتم : قرآن را در يك شب بخوانم؟
فرمود: «خوش ندارم كه آن را در كمتر از يك ماه بخوانى» .

۱۳۶۸.صحيح مسلم عن أبي سلمة : قالَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله لِعَبدِ اللَّهِ بنِ عمروٍ : اِقرَإِ القُرآنَ في كُلِّ شَهرٍ . قالَ [ عَبدُ اللَّهِ ] : قُلتُ: يا نَبِيَّ اللَّهِ ، إنّي اُطيقُ أفضَلَ مِن ذلِكَ .
قالَ صلى اللَّه عليه و آله : فَاقرَأهُ في كُلِّ عِشرينَ . قالَ: قُلتُ: يا نَبِيَّ اللَّهِ إنّي اُطيقُ أفضَلَ مِن ذلِكَ .
قالَ صلى اللَّه عليه و آله : فَاقرَأهُ في كُلِّ عَشرٍ . قالَ: قُلتُ: يا نَبِيَّ اللَّهِ ، إنّي اُطيقُ أفضَلَ مِن ذلِكَ .
قالَ صلى اللَّه عليه و آله : فَاقرَأهُ في كُلِّ سَبعٍ ، ولا تَزِد عَلى‏ ذلِكَ .^۱

۱۳۶۹.المعجم الكبير عن حبّان بن واسع الأنصاري عن أبيه : قالَ قيسُ بنُ أبي صعصعةٍ : يا رَسولَ اللَّهِ ، في كَم أقرَأُ القُرآنَ؟ قالَ: في خَمسَ عَشرَةَ ، قالَ: إنّي أجِدُني أقوى‏ مِن ذلِكَ ، قالَ: في جُمْعَةٍ ، قالَ: إنّي أجِدُني أقوى‏ مِن ذلِكَ .
قالَ: فَمَكَثَ كَذلِكَ يَقرَؤُهُ زَماناً حَتّى‏ كَبِرَ وكانَ يَعصِبُ عَلى‏ عَينَيهِ ، ثُمَّ رَجَعَ فَكانَ يَقرَؤُهُ في خَمسَ عَشرَةَ .
قالَ: يا لَيتَني قَبِلتُ رُخصَةَ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله الاُولى‏ .^۲

۱۳۷۰.الكافي عن عليّ بن أبي حمزة : سَأَلَ أبو بَصيرٍ أبا عَبدِ اللَّهِ عليه السلام وأنَا حاضِرٌ ، فَقالَ لَهُ: جُعِلتُ فِداكَ! أقرَأُ القُرآنَ في لَيلَةٍ؟ فَقالَ: لا ، فَقالَ : في لَيلَتَينِ؟ فَقالَ: لا ، حَتّى‏ بَلَغَ سِتَّ لَيالٍ ، فَأَشارَ بِيَدِهِ ، فَقالَ: ها، ثُمَّ قالَ: يا أبا مُحَمَّدٍ ، إنَّ مَن كانَ قَبلَكُم مِن أصحابِ مُحَمَّدٍ صلى اللَّه عليه و آله كانَ يَقرَأُ القُرآنَ في شَهرٍ وأقَلَّ . ^۳

۱۳۷۱.الكافي عن محمّد بن عبداللَّه : قُلتُ لِأَبي عَبدِ اللَّهِ عليه السلام : أقرَأُ القُرآنَ في لَيلَةٍ؟ قالَ: لا يُعجِبُني أن تَقرَأَهُ في أقَلَّ مِن شَهرٍ .^۴