۱۳۸۰.مكارم الأخلاق- در دعا به هنگام فراغت از خواندن قرآن -:خدايا! من ، كتاب تو را كه بر پيامبر راستگويت - كه درودهاى تو بر او و خاندانش باد - فرو فرستادى و فرمان به خواندن آن دادى، خواندم. پس ستايش ، تو راست ، اى پروردگار ما!
بار خدايا! مرا از كسانى قرار ده كه حلال آن را حلال و حرامش را حرام مى‏دانند، و به محكم و متشابهش ايمان دارند . آن را در قبرم و در هنگام محشور شدنم ، مونس من قرار ده، و مرا از كسانى قرار ده كه براى هر آيه‏اى كه مى‏خوانند ، آنان را يك درجه در بالاترين منزلگاه‏هاى بهشت ، بالا مى‏برى. آمين ، اى پروردگار جهانيان!

۱۳۸۰.مكارم الأخلاق- فِي الدُّعاءِ عِندَ الفِراغِ مِن قِراءَةِ القُرآنِ -: اللَّهُمَّ إنّي قَد قَرَأتُ ما قَضَيتَ مِن كِتابِكَ الَّذي أنزَلتَ عَلىِ نَبِيِّكَ الصّادِقِ صَلَواتُكَ عَلَيهِ وآلِهِ ، فَلَكَ الحَمدُ رَبَّنا ، اللَّهُمَّ اجعَلني مِمَّن يُحِلُّ حَلالَهُ ويُحَرِّمُ حَرامَهُ ، ويُؤمِنُ بِمُحكَمِهِ ومُتَشابِهِهِ ، وَاجعَلهُ لي اُنساً في قَبري ، واُنساً في حَشري ، وَاجعَلني مِمَّن تُرَقّيهِ بِكُلِّ آيَةٍ قَرَأَها دَرَجَةً في أعلى‏ عِلِّيّينَ ، آمينَ رَبَّ العالَمينَ .^۱