۸۴۸.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: نمازِ كسى كه فاتحة الكتاب را [در قرائتش] نخوانَد، نماز نيست.
۸۴۹.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: هر نمازى كه در آن اُمّ الكتابْ خوانده نشود، ناقص۱ است.
د - تقسيم شده ميان خدا و بنده
۸۵۰.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: خداوند ، بر من منّت نهاد و فرمود: «من، فاتحة الكتاب را به تو عطا كردم كه گنجى از گنجهاى عرش من است . سپس آن را ميان خودم و تو ، به دو نيم ، قسمت كردم» .
۸۵۱.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: خداوند عزّ وجلّ فرمود: «فاتحة الكتاب را ميان خودم و بندهام ، قسمت كردم : نيمى ، از آنِ من است و نيمى ، از آنِ بنده من، و از آنِ بنده من است ، آنچه بخواهد» .
هر گاه بنده بگويد: (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ)، خداوند عزّ وجلّ مىفرمايد: «بندهام به نام من آغاز كرد . بر من لازم است كه كارهايش را براى او به انجام رسانم و در اوضاع زندگىاش به او بركت دهم». هر گاه بگويد: (الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَلَمِينَ) ، خداوند عزّ وجلّ مىفرمايد: «بندهام مرا سپاس گفت و دانست كه نعمتهايى كه دارد ، از جانب من است و بلاهايى كه از او دور كردهام (/ دفع شده است)، به فضل و قدرت من است. شما را گواه مىگيرم كه نعمت آخرت را نيز بر نعمتهاى دنيايش مىافزايم و بلاهاى آخرت را از او دور مىگردانم ، چنان كه بلاهاى دنيا را از او دور گردانيدم» .
هر گاه بگويد: (الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ) ، خداوند عزّ وجلّ مىفرمايد: «بندهام گواهى داد كه من ، بخشايشگر و مهربانم. شما را گواه مىگيرم كه از رحمت خويش ، بهرهاش را فراوان مىكنم و از عطاى خود ، نصيبش را بسيار مىگردانم» . هر گاه بگويد: (مَلِكِ يَوْمِ الدِّينِ) ، خداوند عزّ وجلّ مىفرمايد: «شما را گواه مىگيرم كه چون اعتراف كرد كه من ، مالك روز جزايم ، حسابرسى از او را در روز حساب ، آسان مىگردانم و از گناهانش در مىگذرم.
هر گاه بگويد: (إِيَّاكَ نَعْبُدُ) ، خداوند عزّ وجلّ مىفرمايد: «بندهام راست گفت. او تنها مرا عبادت مىكند. شما را گواه مىگيرم كه در ازاى اين عبادتش ، به او چنان پاداشى بدهم كه تمام كسانى كه با او به خاطر اين كه مرا عبادت مىكرد، مخالف بودهاند ، بر وى رَشك ببرند» .
هر گاه بگويد: (وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ) ، خداوند عزّ وجلّ مىفرمايد: «بندهام از من كمك خواست و به من پناه آورد. شما را گواه مىگيرم كه به او در كارهايش كمك مىكنم و در سختىها ، به فريادش مىرسم و در روز گرفتارىهايش ، دست او را مىگيرم» .
و هر گاه بگويد: (اهْدِنَا الصِّرَ طَ الْمُسْتَقِيمَ) ، تا آخر سوره، خداوند عزّ وجلّ مىفرمايد: «اين ، از آنِ بنده من است و بندهام ، آنچه را بخواهد ، به او مىدهم . درخواستِ بندهام را پذيرفتم و آنچه آرزو دارد ، به او مىدهم و او را از آنچه از آن مىترسد ، در امان مىدارم» .
