در مورد زنان پيامبران، ديدگاه شيعه را چنين تقرير مىكند:
مذهب اماميه اصوليه خلفا عن سلف چنان است كه زنان رسولان خداى، طاهرات و مطهرات اند كه اگر خلاف اين باشد، آن نقصان عايد باشد با انبياء معصوم عليهم السلام.۱
اين تأكيد به خاطر اتّهامى است كه افراطيونى چون نويسنده كتاب بعض فضائح الروافض در خصوص بعضىاز زنان پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به شيعه نسبت مىدهند.
در موارد بسيارى تلاش مىكند ديدگاه اعتدالى شيعه در مورد خلفا را پُررنگ نشان دهد و ديدگاه تندى را كه در بين تودههاى مردم مطرح است، به عنوان ديدگاه غاليان معرفى كند. خواننده كتاب در لابهلاى آن، اين تلاش قزوينى را به روشنى مشاهده مىكند.
ج. گزارشهاى سياسى
در روزگار عبد الجليل، مباحث دينى با مباحث سياسى، درهم آميختگى بسيار زيادى داشته است. چنان كه پيشتر گفتيم، حاكمان، اميران، پادشاهان، خلفا، وزرا و خاندانهاى پُرنفوذ، همواره تلاش مىكردند كه از دين و مذهب براى مقاصد سياسى استفاده كنند و از طرف ديگر، سران مذاهب و گرايشها نيز از قدرت آنان براى مقاصد خود بهره مىگرفتند. همين امر، موجب آميختگى بسيار مباحث سياسى و دينى شده بود. از اين رو، در بيشتر كتابهايى كه از آن دوران باقى ماندهاند، نوعى تنيدگى در بين مباحث دينى و سياسى ديده
