احمدى است. در بخش عناصر واژگانى، تكرار واژگان فعلى، اسمى و حروف نشانهها، كاربردن واژگان و مصادر خاص و به كارگيرى لغات و اصطلاحات و تركيبات فعلى و اسمى خاص و كهنه، از جمله ويژگى واژگانى كتاب نقضاند. ابدال صامت به مصوّت، ابدال مصوّتها و افزايش واج در پارهاى از واژهها بنا بر ديدگاه خانم احمدى از ويژگىهاى آوايى اين متن است.
وى در باره تبيين سطح نگارشى اين متن، همان ديدگاه آقاى صفا را تكرار مىكند؛ امّا در باره آراىهاى ادبى اين متن، از كاربرد ضرب المثلهاى فارسى و عربى، كنايهها، تمثيل و استشهاد، سجع و موازنه، تشبيه و استعاره، نمونههاى قابل توجّهى را نقل مىكند. وى در باره ارزش ادبى اين متن، اظهار نظرى مىكند كه جاى تأمّل دارد. وى مىنويسد:
از نظر ادبى، اين متن به لحاظ اشتمال بر امثال و كنايات و تأثير قرآن و حديث و روايات، شايان توجّه است؛ امّا از نظر كاربرد آرايههاى ادبى، ارزش ادبىِ چندانى ندارد.۱
ل. آگاهىهايى در باره مساجد، مدارس، كتابخانهها
از آن جايى كه نويسنده بعض فضائح الروافض تلاش كرده است كه شيعيان را تحقير كند و آنان را ناچيز جلوه دهد، در بسيارى از قسمتهاى كتاب، به مناسبت و يا بدون مناسبت، شهرهايى را كه غالب
